حامد جیرودی
روزنامه‌نگار

خانه ویرانه بدون سقف. این نامی است که می‌توان برای مجموعه فوتبال ایران انتخاب کرد. جایی‌که در و دیوار آن پر از اشکال است و با یک بتونه کاری یا عوض کردن چند آجر و رنگ کردن دیوارهای داخلی‌اش و یا بهتر کردن نمای بیرونی آن، درست نمی‌شود. چرا که این خانه مشکلات زیربنایی دارد و چاره‌ای جز تغییر و تحولات اساسی در آن و طراحی یک ساختمان مدرن و جدید، براساس یک مهندسی درست وجود ندارد. حالا شاید برخی بگویند که فوتبال ایران دیدنی‌های خوب هم دارد. اما واقعاً چه اتفاق خوبی؟
فدراسیونی داشته‌ایم که رئیس قبلی آن به‌خاطر تخلفاتش، از سمت خود برکنار شد. بعد ازآن هم رئیس قبل از او دوباره عهده‌دار ریاست شد. این در حالی است که ریاست کنونی، خودش یکی از عوامل اصلی پرونده «ویلموتس گیت» بود که هنوز هم ابهاماتی دارد و فوتبال ایران هنوز از شر آن خلاص نشده است. بیش از شش سال است که بیشتر مسابقات فوتبال در دنیا با VAR برگزار می‌شود ولی فدراسیون هنوز در آوردن این فناوری به صورت قطعی عاجز مانده و با هزار خواهش و التماس برای یک بازی دربی آن را وارد لیگ کرد که استفاده از آن هم حاشیه‌های عجیب خود را داشت. تیم ملی در حالی خودش را برای حضور در جام ملت‌های آسیا آماده می‌کند که با گذشت حدود 10 ماه از حضور کادرفنی فعلی، مطالبات آنها پرداخت نشده است!

حباب سقف بودجه ترکید
حالا اما یک افتضاح جدید به بار آمده و آن ترکیدن حباب «قانون سقف بودجه» در فوتبال ایران است. بیش از یک دهه پیش قانونی به نام «سقف قرارداد» در لیگ ایران گذاشته شد که هیچ کارایی نداشت و تنها دادن زیرمیزی و پول‌های پشت پرده را در بین برخی تیم‌ها به شماری از بازیکنان و مربیان باب کرد. قانونی که پس از مدتی از بین رفت و در هرج و مرجی که در این بین بر فوتبال ایران حاکم بود، قیمت بازیکنان و مربیان روزبه روز
بالاتر رفت. امسال اما کارگروهی تشکیل شد تا به این وضعیت آشفته سر و سامانی ببخشد. در این میان، قانون سقف بودجه گذاشته شد که براساس آن، باشگاه‌ها تعداد بازیکن مشخص‌شده‌ای می‌توانند جذب کنند و براساس توانایی‌های بازیکن به او پول بدهند ولی بودجه‌شان از مرز 300 میلیارد عبور نکند. ظاهر کار خوب بود چرا که در همه لیگ‌های دنیا هم برای Fair Play مالی، قوانینی مشابه وجود دارد اما مشکل جایی به وجود می‌آید که در فوتبال ایران ضمانت اجرایی برای انجام چنین قوانینی وجود ندارد. تیم‌ها و بازیکنان ایرانی در جایی به اصطلاح به نام «اتاق شیشه ای» فعالیت نمی‌کنند که همه چیز در آن برای هواداران، رسانه‌ها و اجراکنندگان قوانین شفاف باشد.

سپاهان برنده شد
از روز اولی که قانون سقف بودجه گذاشته شد، همه تیم‌ها و افراد، همدیگر را به عدم رعایت آن متهم کرده و خود را تنها تیمی می‌دانستند که قانون را اجرا کرده است. دراین میان، کمیته انضباطی برای اینکه نشان دهد چقدر در اجرای این قانون سختگیر است، چهار امتیاز از سپاهان و سپس یک امتیاز از پرسپولیس کسر کرد. این درحالی است که ابهامات زیادی درباره تیم‌های دیگر از جمله استقلال و تراکتور وجود داشت. حالا با گذشت چند ماه، کمیته استیناف رأی کمیته انضباطی را نقض و به بازگشت امتیاز سپاهان و پرسپولیس رأی داد. این در شرایطی است که جریمه‌های 40 میلیارد تومانی و 10 میلیارد تومانی برای این دو تیم پابرجا ماند تا فدراسیون 50 میلیارد ناقابل سود ببرد. حالا سرخابی‌ها معتقدند که سرشان کلاه رفته و بدون جذب بازیکنانی که اگر می‌گرفتند، از سقف بودجه عبور می‌کردند، باید با سپاهان رقابت کنند. تیمی که اگرچه از لحاظ فنی قابل احترام است اما بهترین بازیکنان فوتبال ایران را در همان روزها جذب کرد و حالا هم با بازگشت امتیازهایش، برایش نه خانی آمده و نه خانی رفته است. بدون شک سپاهان با مدیریت سابقش یکی از برنده‌های اصلی این ماجرا بود و حالا قانونی مانده که دیگر هیچ اعتباری نزد اهالی فوتبال ندارد و همه ایستاده در غبار باید آن را به تماشا بنشینند!