مهری رنجبر
خبرنگار

پرتابگر طلایی دیسک بازی‌های آسیایی2023 از مجموعه آفتاب انقلاب اخراج شد. او که با طلایش در هانگژو، بعداز خداحافظی احسان حدادی، کورسوی امید دوومیدانی شده، اما حالا حرف از خداحافظی می‌زند. حرف از حسین رسولی است که با استوری دیشبش، بدجوری جو دوومیدانی متشنج شده است. رسولی معتقد است می‌خواهند او را به زمین بزنند.
قصه استوری تو و خداحافظی از دوومیدانی چیست؟
من فروردین ماه باید در مسابقه‌ها پرتاب کنم تا سهمیه را بگیرم اما هنوز با مشکلات اولیه نداشتن ماساژور، فیزیوتراپ، قرارداد نبستن با مربی‌ام، کفش پرتاب و مکمل کلنجار می‌روم. مسئول فروشگاهی که سفارش کفش داده بودم، گفت فدراسیون پول کفش را نمی‌دهد. اتاقی که در مجموعه آفتاب به من داده‌اند سیستم گرمایش ندارد و من یخ می‌زنم و بعد از هر نوبت تمرین به‌خاطر نداشتن آب گرم به خانه خاله‌ام می‌روم تا دوش بگیرم. حالا هم که سرپرست دبیری فدراسیون زنگ زده که به حسین رسولی بگویید از مجموعه آفتاب و اردو برود. من هم وسایلم را جمع کرده‌ام و دیگر اینجا کاری ندارم. با این شرایط از نظر روحی خیلی خسته‌ام و دیگر تمرین نمی‌کنم. انگار برای هیچ‌کسی سهمیه و المپیک ارزش ندارد. وقتی این‌جوری نیست من برای چه کسی زور بزنم؟ من که اردوی امریکای 100 هزار دلاری و مربی امریکایی 15 هزار دلاری نخواستم. باورکنید خجالت می‌کشیدم سر کفش باید با سرپرست فدراسیون صحبت می‌کردم. من طلای بازی‌های آسیایی را گرفته‌ام اما می‌بینم شانس آنهایی که مدال ندارند خیلی بهتر از من است.
اما تو بعد از رفتن احسان همه امید فدراسیون دوومیدانی هستی؟
من همیشه وقتی احسان بود فکر می‌کردم که ما کنار هستیم اما حالا متوجه شدم، اصلاً بود و نبود احسان فرقی نمی‌کرد، ما همیشه کنار بودیم.
درست است که تو تخم مرغ را به دیوار اتاقت زده‌ای؟
من فیلم دارم، چون تخم مرغی که پوست کندم ریخت در بشقاب. فیلم گرفتم تا برای مسئولش بفرستم. می‌دانم که گفته‌اند من با تخم مرغ به کارکنان مجموعه زده‌ام. من اگر با کسی دشمنی داشته باشم چرا با تخم مرغ بزنم؟ با دیسک می‌زنم. من با افرادی که در مجموعه آفتاب کار می‌کنند دوستم و حتی وقتی غذا را دو پرس می‌گیرم، یک پرس‌اش را به آنها می‌دهم. من انتقاد کردم آنها می‌گویند تخم مرغ زده است.
با این شرایط سهمیه‌ات چه می‌شود؟
من حالا در رنکینگ پرتاب دیسک نفر 22 دنیا هستم و فکر می‌کنم 38 نفر سهمیه می‌گیرند، آنها بهترین رکورد را انداخته‌اند، در حالی که من تازه پارسال شروع کردم و شک نکنید رکورد بهتری هم پرتاب می‌کنم. سهمیه برایم هیچ بود و فقط به فکر فینال المپیک بودم و شک نکنید شرایط خوبی داشته باشم مدال هم می‌توانم بگیرم. بعضی‌ها می‌خواهند مرا زمین بزنند. کاری می‌کنند که حتی در سطح آسیا هم نباشم. برای دونده‌های ماراتن اردو در بابل گذاشته‌اند و آن‌وقت به من می‌گویند برو خانه‌ات.
حالا می‌خواهی چه کار کنی؟
من کاری نمی‌توانم بکنم، نه جای خواب دارم و نه جایی برای تمرین. تا الان می‌گفتم چرا مسئولان استانم حمایت نمی‌کنند، حالا فدراسیون هم همین شرایط را پیدا کرده. از دست من کاری برنمی‌آید و باید مسئولان ورزش دست به‌کار شوند. من تنها و بدون پشتوانه نمی‌توانم قدمی بردارم.