مهری رنجبر
خبر‌نگار

با خداحافظی‌اش از دایره پرتاب، حالا اسم او به عنوان کاندیدای فدراسیون سر زبان‌هاست. کاندیدای ریاست فدراسیون. حرف از رکورددار پرتاب دیسک آسیا و ایران است. هرچند خودش معتقد است روزهای شلوغی دارد. حتی خودش اعتراف می‌کند زنگ‌خور موبایلش هم زیاد شده است. احسان حدادی بدش نمی‌آید رئیس فدراسیون دوومیدانی باشد. اگرچه می‌گوید: «من هنوز برای کاندیداتوری ریاست فدراسیون به جمع‌بندی نرسیده‌ام.»

  مقام معظم رهبری وقتی از نزدیک با هرکدام از بچه‌ها صحبت می‌کردند، یک نکته می فرمودند، نوبت به تو رسید چه گذشت؟
من از ایشان خواستم تا به مسئولان کشور بگویند به جوان‌ها بیشتر اعتماد کنند. به هرحال جوان‌ها انگیزه زیادی برای کار دارند و از تجربیات آن‌ها استفاده شود. آقا هم گفتند حالا در ورزش همه جوان هستند علیرضا دبیر، هادی ساعی، حامد حدادی. توقع داریم که مدیران به جوان‌ها اعتماد کنند. من گفتم انگار ورزش اولویت نیست. اما بعد با صحبت‌های رهبری متوجه شدیم که باید باشد. همان‌طور که گفتند ورزش اولویت ایران است و هرجا ورزش خوبی دارد، کشور قوی و خوبی هم دارد.

 به نظرت با نتیجه‌ای که کاروان در بازی‌های آسیایی گرفت، در المپیک چقدر می‌تواند موفق باشد؟
ایران نباید در المپیک دنبال 7-8 مدال باشد، بلکه باید 30 مدال بگیرد. کار در ورزش قهرمانی سخت نیست، ما سخت می‌گیریم. در کمیته ملی المپیک افرادی هستند که سالیان سال در ورزش فعال هستند و درک خوبی از آن دارند. آن‌ها دنبال سکو هستند و با پاداش بچه‌ها را ترغیب می‌کنند برای نتیجه بهتر. اما هر چقدر هم پاداش بدهند وقتی سقف بالای سر قهرمان را تأمین نکنیم فایده ندارد. در واقع ورزشکار می‌تواند با پاداش یک و نیم میلیاردی یک ماشین چینی بخرد و سوار شود. ماشینی که پول تعویض لنتش را نمی‌تواند بدهد. این کار اشتباه است. حقوق 5 میلیونی به ورزشکاران می‌دهیم که کفاف روغن ماشین و لنت را هم نمی‌دهد. باید فکر و برنامه اساسی داشت. از من که 22 سال سابقه ورزش قهرمانی دارم بشنوند، من از قبل کار کرده‌ام و مشکلی ندارم، اما خیلی ازورزشکاران فقط ورزش کرده‌اند و با خداحافظی از دنیای قهرمانی به‌خاطر اینکه کاری بلد نیستند، افسرده می‌شوند. امیدوارم مسئولان ورزش تنها حرف‌ ها را نشنیده باشند و کارهای لازم را انجام دهن.

 بالاخره نگفتی کاندیدا می‌شوی؟
من تصمیم قطعی نگرفته ام. فعلاً دارم سبک‌و‌سنگین می‌کنم تا به جمع‌بندی برسم. برایم فرقی نمی‌کند، هرجا بتوانم کمک می‌کنم. باید با دوستانم مشورت کنم. دوستانی که سال‌های قبل به من محبت داشتند. خیلی از دوستانی که به فدراسیون آمده و زحمت کشیدند.