محسن وظیفه
خبر‌نگار

 
پژمان درستکار سرمربی تیم ملی کشتی آزاد در اتفاقی عجیب و البته قابل پیش‌بینی از سرمربیگری تیم ملی کشتی آزاد استعفا داد. پژمان درستکار با رؤیای سرمربیگری تیم ملی کشتی آزاد در المپیک قید زندگی در ینگه دنیا را هم زد اما حالا رؤیای او وارونه تعبیر شده و به جای رفتن به المپیک حالا باید در خانه بنشیند. استعفایی که بلافاصله هم مورد قبول علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی واقع شد تا مشخص شود که رئیس فدراسیون کشتی علاوه بر اینکه هیچ تعارفی با رفیق گرمابه و گلستان خود ندارد، منتظر این استعفا هم بود. رئیس فدراسیون کشتی بی‌درنگ بعد از استعفای پژمان درستکار، سرمربی تیم ملی را تغییر داد تا نشان بدهد که برای تغییر در کادر فنی تیم ملی از قبل فکر کرده بود اما شاید سؤال مهم این روزها این باشد که چرا علیرضا دبیر در کمتر از 9 ماه مانده به المپیک پاریس، پژمان درستکار را کنار گذاشت؟
این تصمیم دبیر از سوی خیلی از کارشناسان و پیشکسوتان هم مورد نقد قرار گرفت؛ شاید هم مهم‌ترین فرد منصور برزگر بود که اعتقاد داشت تغییر در سال المپیک به سود کشتی نیست: «هرچند محسن کاوه [جانشین درستکار] با تیم بوده اما المپیکی فکر نمی‌کنیم، همیشه در آستانه المپیک نفر عوض می‌کنیم که این مایه تأسف است. باید اجازه می‌دادیم عیار سرمربی در المپیک مشخص شود اما حالا اگر تیم نتیجه نگیرد چه کسی مسئولیت تیم را به عهده می‌گیرد؟»
علیرضا دبیر به‌طور حتم به این ماجرا هم فکر کرده بوده اما عملکرد ناامید‌کننده کشتی ایران در ماه‌های اخیر راهی را برای او نگذاشت که چنین تصمیمی را بگیرد. در واقع مشکلات علیرضا دبیر با پژمان درستکار از قهرمانی آسیا شروع شد. جایی که تیم ملی کشتی آزاد با 10 کشتی‌گیر به قهرمانی آسیا رفت و یک طلا گرفت و برای اولین‌بار روی سکوی سوم آسیا ایستاد. این نتیجه برای دبیر اصلاً قابل قبول نبود و به همین دلیل هم خیلی از وضعیت تیم ملی انتقاد کرد. همان موقع انتقادی که به درستکار وارد شد این بود که او در دوران آماده‌سازی تیم ملی به دلیل سفر به امریکا بالای سر تیم نبود.
با این‌حال دبیر حمایت کرد تا درستکار شانس حضور در قهرمانی جهان را هم داشته باشد اما در جهانی هم اوضاع خوب پیش نرفت. اگرچه خیلی‌ها اعتقاد دارند که تیم ملی کشتی آزاد ایران با یک طلا، دو نقره و یک برنز نایب قهرمان دنیا شده و نباید از این تیم انتقاد کرد اما کسی به این موضوع اشاره نمی‌کند که امتیاز روس‌ها در رده‌بندی تیمی محاسبه نشد و گرنه تیم ملی کشتی آزاد نمی‌توانست نایب قهرمان دنیا شود.
روس‌ها مدت‌هاست که محروم هستند و بعد از جهانی 2021 نروژ اجازه حضور در مسابقات بین‌المللی کشتی را نداشتند اما با این‌حال در بلگراد صاحب 2 طلا، یک نقره و یک برنز شدند؛ آن‌هم در شرایطی ستاره این تیم رشید سعدالله‌اف به‌دلیل مصدومیت نتوانست توان واقعی خود را نشان بدهد. این خودش نشان می‌دهد روسیه درگیر جنگ و تحریم‌، از تیم ملی کشتی آزاد بهتر کار کرده است.
ضمن اینکه باید این نتیجه را با جهانی 2019 مقایسه کرد، جایی که تیم ملی کشتی آزاد توسط غلامرضا محمدی به مسابقات رفت و صاحب یک طلا، یک نقره و دو برنز شد و آنجا هم سوم دنیا شد. به لحاظ رده‌بندی تیمی و مدالی خیلی تفاوتی بین تیم 2019 و 2023 نیست اما تیم سال 2019 در حالی به قهرمانی جهان رفت که سال 2018 در رده نهم ایستاده بود ولی تیمی که در 2023 قهرمانی جهان با پژمان درستکار به میدان رفت از 10 نفر، 8 نفر صاحب مدال جهانی بودند اما حالا تیم در شرایطی قرار گرفته که شاید حتی نتواند سهمیه کامل حضور در المپیک را هم کسب کند.
شاید علیرضا دبیر در خلوت خود همین آمار را از ذهن گذرانده و البته 9 شکست در لیگ برتر مقابل روس‌ها را دیده که به این نتیجه رسیده که دیگر با پژمان ادامه ندهد اما در ادامه راه چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ فقط محسن کاوه به عنوان سرمربی جایگزین می‌شود یا خانه‌تکانی در تیم ملی رخ می‌دهد؟
 به نظر باید منتظر خانه‌تکانی بود و شاید اتفاقی غافلگیر‌کننده‌تر هم در راه باشد و خود علیرضا دبیر مثل رسول خادم روی تشک کشتی دیده شود.