پذیرش خود یعنی خودتان را تمام و کمال بپذیرید؛ با تمام ویژگی‌های شخصیتی‌تان و دقیقاً همان طور که هستید. پذیرش خود، با خودخواهی و خودشیفتگی کاملاً متفاوت است. افرادی که خودپذیری زیادی دارند، در برابر انتقاد انعطاف‌پذیرترند. آنها می‌دانند باید خودشان را بپذیرند و در عین حال برای بهبود مستمر خودشان تلاش می‌کنند.
دکتر اقبالی‌نژاد می‌گوید: «برخی از افراد ممکن است مشکلاتی در پذیرش خود داشته باشند. این امر باعث می‌شود همیشه به‌دنبال تغییراتی در ظاهر خود باشند تا همه چیز را از نظر خودشان بهبود ببخشند و بهتر کنند. اما این تغییر بجز ظاهر شخص سایر مسائل و مشکلات را تغییر نمی‌دهد.»
دکتر شقایق اقبالی نژاد، روانشناس می‌گوید: «رقابت و مقایسه که می‌تواند تلفیقی از پدیده ناخوشایند رقابت و حسادت را ایجاد کند، از عوامل تأثیرگذار دیگری است که فرد بر این اساس داشته‌ها و توانایی‌های خود را کم ارزش می‌داند و به داشته‌ها و توانایی‌های دیگران بها می‌دهد. کسی که چشم و هم‌چشمی می‌کند، اهداف و ارزش‌های خود را با آرمان‌های شخصی که ظاهراً برتر از او است، جایگزین می‌کند و برای اینکه به دیگران ثابت کند به اندازه کافی خوب یا بهتر است، وارد مسابقه‌ای خود ساخته می‌شود که ریشه در حسادت دارد. در واقع مقایسه خود با دیگران ممکن است احساس فشار و نیاز به تغییرات را در فرد ایجاد کند. همین طور اهمیت دادن به نظرات و احساسات دیگران می‌تواند به فرد این احساس را منتقل کند که باید به ظاهر خود توجه بیشتری داشته باشد. از طرف دیگر حساسیت به این مسائل، تا حدودی، طبیعی است و بسیاری از افراد تا حدی ممکن است به تغییرات در ظاهر خود علاقه داشته باشند. با این حال، اهمیت زیبایی درونی (نوع نگاه به زندگی، اخلاق، خلق و خوی خوب و...) و قبول خود به‌عنوان یک فرد منحصر به فرد، بسیار حائزاهمیت است.»