مهری رنجبر
خبر‌نگار

حامد صمدی سرمربی تیم والیبال نیان الکترونیک، حسابی از قضاوت داور اول بازی خانگی تیمش مقابل گیتی‌پسند شاکی است. به نظر او اشتباهات داور، روحیه تیمش را بهم ریخت و باخت تیمش را رقم زد: «من نمی‌گویم به اشتباهات داوری باختیم. اما اشتباهات مسلم داور روی روحیه بازیکنان جوان ما تأثیر گذاشت، در حالی که نباید اجازه می‌دادیم به اینجا برسد.»

 داور اشتباهات زیادی داشت
به نظر حامد صمدی، اشتباه داور در پوئن حساس ست اول کار را سخت کرد: «ما یکشنبه بازی خیلی سخت و سنگینی با گیتی‌پسند تیم دوم جدول داشتیم، اما اشتباهات داوری روی کار تیمم تأثیر گذاشت. بویژه اشتباهش در پوئن 27-28 ست اول که گیتی‌پسند سرویس زد و توپ 20 سانتیمتر بیرون از خط بود و حتی داورخط هم رأی به داخل داد اما علیرضا قریب داور اول رأی داور خط را هم برگرداند. در صورتی که همه جماعت دیدند و حتی داور خط که همیشه علیه ما پرچم می‌زند، این بار که درست رأی داد، داور اول قبول نکرد. البته تنها اشتباه داور این نبود و باز هم اشتباه داشت اما روی پوئن حساس نبود. من به قریب گفتم اشتباه می‌کند و حتی گفتم فیلم بازی را از صدا و سیما می‌گیرم تا به او ثابت شود، اگر رأی قریب اشتباه نبود پا به سالن مهران نمی‌گذارم.»

قریب از عطایی می‌ترسد
سرمربی نیان الکترونیک مشهد، از داور بازی دل پری دارد: «تیم ما بد بازی نکرد، حتی ست اول هم 15-10  جلو بودیم اما بازیکنان جوان هم متأسفانه وقتی 5 امتیاز جلو می‌افتند فکر می‌کنند بردند. ست اول در والیبال مهم است. ما ست دوم و سوم را بردیم و ست چهارم باختیم. من می‌گویم اگر خطای پنجه هست برای همه هست. متأسفانه علیرضا قریب نه تنها امسال که هربار به مشهد آمده برای ما بد سوت زده. او یکسال با تماشاگران درگیر می‌شود، یکسال با سید. پارسال برای بازی با هرازآمل داور ما بود، سر توپ مشکوک عطایی سرش داد زد و به خاطر ترس از عطایی سر تیم ما را برید. با اینکه او رفیق ماست با اشتباهاتش تیمم را اذیت کرده. عقیلی سرمربی تیم گیتی پسند هم سه چهاربار به خاطر رأی به سمت سکوی داور دوید و اعتراض کرد ولی وقتی تیمش برد گفت داوری مشکلی نداشت. در حالی که من وقتی مس رفسنجان و شهداب یزد را بردم گفتم داور خط مشکل داشت.»

من نمی‌توانستم جلو دهان تماشاچیان را بگیرم
او درباره شعار هواداران تیمش علیه داور می‌گوید: «ما دوهزار نفر تماشاچی داریم که قبلاً در فحاشی خیلی به نام بودند، دو سالی است روی آنها خیلی کار کردیم که فحاشی نکنند و خوب هم  کنترلشان کردیم و خبری از کوچک‌ترین فحاشی نبود، وقتی داور اشتباهات محرز مرتکب شد، تماشاچیان هم از کوره در رفتند و علیه او شعار دادند ولی اشتباهات داور آن قدر محرز بود که دیگر تماشاچیان قابل کنترل نبودند و هرچه من با دست اشاره می‌کردم که شعار ندهند، گوش نمی‌کردند. من هم دیگر نمی‌توانستم جلو دهان آنها را بگیرم.»