محسن وظیفه
خبرنگار

 سینا ضیغمی‌نژاد، عضو تیم ملی پاراشنای ایران در هانگژو با کسب سه طلا و یک نقره نامش را به‌عنوان یکی از پرافتخارترین ورزشکاران این دوره معرفی کرد. او تنها ورزشکاری بود که هر چهار مدالش را انفرادی به دست آورد، اما خانم صفایی 4 طلا کسب کرد که فقط دو تای آنها انفرادی بود و دو تای دیگر تیمی بود؛ به همین دلیل هم سینا ضیغمی‌نژاد به عنوان پرافتخارترین ورزشکار این دوره لقب گرفت. سینا در این دوره یک بار هم رکوردشکنی کرد که ۹ سال دست هیچ شناگری به این رکورد نرسیده بود. او از خانواده‌ای ورزش‌دوست است، خواهرزاده رضا سلطانی، قهرمان نامی پرورش اندام و مدیر تیم‌های ملی است و به همین خاطر هم سینا می‌گوید ژن قهرمانی دارد.
از چند سالگی ورزش را شروع کردی که در ۱۶ سالگی قهرمان پاراآسیایی شدی؟
از ۸ سالگی شروع کردم ‌و ۱۰ سالگی حرفه‌ای کار کردم تا اینکه حالا در تیم ملی هستم.
۶ سال سابقه به تیم ملی رسیدی و این همه مدال گرفتی؟!
 ژن قهرمانی دارم (با خنده). دایی‌های من مشوق اصلی من بودند و خدا را شکر توانستم جواب حمایت آنها را بدهم. خواهرزاده رضا سلطانی، مدیر تیم‌های ملی پرورش اندام هستم که در این مدت هم حمایت زیادی از من کرد.
 حالا با این مدال‌ها شرایطی مشابه با ۴ سال پیش شاهین ایزدیار پیدا کردی. چه حسی داری؟
خوشحالم و تلاشم را می‌کنم که این حس را نگه دارم، بدرخشم و مردم را خوشحال کنم.
با این حساب باید روی مدال پارالمپیک پاریس حساب کنیم؟
 هیچ قولی نمی‌توانم بدهم، ولی تلاشم را می‌کنم که در پاریس هم بهترین عملکرد را داشته باشم؛ حالا اگر به مدال منجر شد که چه بهتر.
در کرمان تمرین می‌کنی، وضعیت استخری که در آنجا شنا می‌کنی مناسب است؟
خیلی بد، نشانی از استاندارد ندارد ولی چاره‌ای نیست.‌ البته وقتی اردوهای تیم ملی شروع می‌شود شرایط بهتر می‌شود.
با این شرایط چطور توانستی در این دوره رکوردشکنی کنی؟
 واقعاً کار سختی داشتم. خیلی تلاش کرده بودم و تمام تلاشم این بود که کمبودها روی کارم تأثیر نگذارد و فکر می‌کنم که این اتفاق هم افتاد.
شاید شکستن رکورد 100متر آزاد مهم‌تر از هر اتفاق دیگری بود.
 واقعا،ً برای خودم خیلی مهم بود. 9 سال دست هیچ کس به این رکورد نرسیده بود. لین چینی این رکورد را در اختیار داشت. او قهرمان پارالمپیک ریو بود ولی بعد از 9 سال از دستش در آوردم و فکر می‌کنم سال‌ها بتوانم حفظش کنم. این رکوردشکنی واقعاً برایم مهم بود و احساس کردم در این ماده دو مدال طلا گرفتم.
سه مدال طلا و یک نقره کسب کردی؛ افتخار بزرگی است.
 امیدوارم قدر این افتخار‌آفرینی را هم خودم بدانم و هم مسئولان. قبل از بازی‌ها گفته بودند که برای هر مدال طلا 10 هزار دلار پاداش می‌دهند و وقتی سه طلا و یک نقره گرفتم باید این پاداش را به من می‌دادند، اما فقط پاداش یک طلا را دادند. حالا من نمی‌دانم فرقم با بقیه اعضای تیم چه بوده؟ من سه طلا و یک نقره گرفتم و در 5 ماده شرکت کردم و برای اینکه بتوانم در این بازی‌ها حضور داشته باشم و بتوانم 4 مدال بگیرم از 8 صبح وارد استخر می‌شدم و تا 6 عصر تمرین می‌کردم اما به اندازه کسی دیده شدم که شاید روزی دو ساعت تمرین می‌کرد. طبیعی است که با این نحوه تمرینات و حضورم در استخر خیلی کم وقت داشته باشم که به کارهای شخصی‌ام برسم و درآمد دیگری نداشته باشم.