پریسا غفاری
خبرنگار

تیم ملی فوتبال زنان باوجود ثبت اولین شکست در دور دوم انتخابی المپیک، همچنان شانس صعود به دور بعدی را دارد.
بازی با استرالیا برای ما همه چیز داشت؛ اولین تجربه بازی برابر تیمی در اندازه استرالیا، استرالیایی که همین دو ماه پیش در جام جهانی به جمع چهار تیم برتر صعود کرده بود؛ اولین پا به توپ شدن بازیکنانمان در یک استادیوم مملو از تماشاگر رقم خورد؛ اولین تقابل با ۱۰ بازیکن لیگ جزیره، اولین نبرد تن‌به‌تن با ستاره‌های چلسی، آرسنال و لیورپول، اولین فریاد رخ‌به‌رخ با نامزد دریافت عنوان بهترین بازیکن زن سال. روزی که در کمال ناباوری ضربه سر افسانه چترنور، سه کنج دروازه میانمار را بوسید، یا روزی که نگین زندی ۱۹ ساله به قلب خط دفاع این تیم زد و با یک بغل پای زیبا دروازه میانمار را هدف گرفت؛ سقف رؤیاهای فوتبالی ما برای تیم ملی زنان همین بود. علت داشت؛ ما هرگز در تاریخ خود از این فراتر را ندیده بودیم.
شکست دو بر صفر مقابل استرالیا شگفتی نیست؛ نتیجه قابل افتخاری نیست اما جایی برای سرزنش شما هم وجود ندارد؛ شمایی که سه روز قبل از اعزام از سر ناچاری برابر تیم‌های باشگاهی که ۹ ماه استراحت کرده بودند، بازی کردید. این مسابقه نه جای تمجید دارد، نه جای سرزنش. نه مطابق پیش‌بینی‌ها متحمل یک شکست سنگین شدید و نه با تکیه بر غیرت و فوتبال به سبک دهه ۵۰، موفق به کسب نتیجه عجیبی شدید. پس فقط این بازی را فراموش کنید.
دو مصاف بعدی ما فردا یکشنبه و چهارشنبه آتی مقابل چین‌تایپه و فیلیپین خواهد بود؛ هر دو تیم در جایگاهی بهتر نسبت به ما، هم در آسیا و هم در رنکینگ جهانی قرار دارند اما شکست دادن این دو تیم به مراتب راحت‌تر از استرالیا است. بدون شک استرالیا تیمی است که به طور مستقیم از این گروه به دور بعد صعود می‌کند؛ شانسی که با کسب دو پیروزی و صعود به عنوان بهترین تیم دوم به دور سوم انتخابی المپیک به دست آورده؛ پس باید این دیدار را فراموش کنید. گام مهم‌تر را فردا ساعت 14:30 برداریم. پس لطفاً این شکست را خیلی زودتر از آن پیروزی برابر میانمار فراموش کنید و همین امروز دوباره برای نوشتن تاریخ به نام خودتان تلاش کنید.