موقعیتِ «بی‌تابی»
سیدعلی سیدان
سردبیرماهنامه سوره
أَمَّن یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیکشِفُ السُّوءَ وَیجْعَلُکمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ أَإِلَهٌ مَّعَ‌الله قَلِیلًا مَّا تَذَکرُونَ.
نمل، ۶۲
دیشب صحنه‌ای عجیب در ایران رقم خورد. ناگهان گروه‌هایی از مردم، در شهرهای کشور بدون آنکه فراخوان واحدی داده شود، در میادین، زیارتگاه‌ها و سفارت دولت‌های غربی، گرد هم آمدند. این تجمعات در بعضی نقاط تا وقت سحر ادامه داشت. آنها در خبرها شنیده بودند که ۲۰۰۰ کیلومتر دورتر از ما، رژیم اشغالگرِ وحشی، یک دکمه فشار داد و موشکی را بر سر جمعیت متراکم در بیمارستانی در غزه آوار کرد و بیش از ۱۰۰۰ نفر را کشت. این فاجعه، فقط مردم ایران را به صحنه نکشاند. مسلمانان و آزادگان دنیا به نحوی خودانگیخته به خیابان آمدند.
این موقعیت را می‌توان «موقعیت بی‌تابی» نامید؛ ترکیبی از غم، خشم، احساس رسالت و جست‌وجوی راهی برای انجام وظیفه؛ راهی که انگار بسته است و نمی‌دانیم کی و چگونه باز می‌شود.
ما بی‌تابیم و مردم غزه «مضطر» هستند. آنها حتی نمی‌توانند آواره شوند. فقط باید بنشینند تا ناگهان یک بمب از آسمان بیاید و در چشم‌برهم‌زدنی دنیا بر سرشان خراب شود. اضطرار، موقعیتی است که در پس خود «فرج» و «گشایش» به دنبال دارد. کشف سوء و ازاله شر، نتیجه این اضطرار خواهد بود و در نهایت به استخلاف در ارض خواهد رسید: أَمَّن یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیکشِفُ السُّوءَ وَیجْعَلُکمْ خُلَفَاءَ الْأَرْضِ.
نیرویی که اتصال این بی‌تابی و اضطرار می‌آفریند، باید تبدیل به قوه محرکه ما برای گسترش جبهه مقاومت شود. هر کس در هر سطحی هر کاری از دستش برمی‌آید، انجام دهد؛ دعا، تجمع میدانی، گفت‌وگو با دوستان، ایجاد پویش، ارسال کمک نقدی و...
از آن سو، می‌دانیم که سپاه شر، در ضعیف‌ترین، درمانده‌ترین و منزوی‌ترین وضع تاریخ خود به سر می‌برد. اکنون پروژه منحوس نرمال‌سازی رابطه با رژیم شر از بین رفته است و رؤیای خاورمیانه‌ای استکبار، بر باد رفته. از این پس، خون جوشیده مظلومان، نقشه جغرافیای آینده جهان را ترسیم خواهد کرد و مردم، اراده خودشان را بر نظام سلطه تحمیل خواهند کرد.
یادمان نرود که این، اولین جنایت تاریخ نبوده و آخرین آن هم نخواهد بود. عمده این است که در این بزنگاه‌ها، جبهه را بسازیم و گسترش دهیم. چه بخواهیم و چه نخواهیم، «جهان به سمت جنگ می‌رود». باید آماده شویم.
