شهادت هنرمندان فلسطینی به دست رژیم صهیونیستی صدای فلسطین را رساتر کرده است
همدیگر را ملاقات خواهیم کرد یا در قدس یا در بهشت
از سال 1972 که غسان کنفانی، نویسنده مشهور فلسطینی در یک عملیات تروریستی توسط موساد با انفجار بمبی در ماشینش، به همراه خواهرزاده‌اش به شهادت رسید و پس از آن هم باز، از سال 1987 که ناجی علی، هنرمند و کارتونیست مشهور فلسطینی، صاحب کاراکتر جهانی «حنظله» پسربچه ژنده‌پوش با طرحی از بافت چفیه بر لباسش، در لندن به شهادت رسید، دیگر آشکار شده بود که رژیم صهیونیستی، هیچ حرکت اثرگذاری را در عرصه تنویر افکار عمومی جهان نسبت به قضیه فلسطین تحمل نمی‌کند و راز اکنون افشاشده درباره قتل‌های عامدانه خبرنگاران و هنرمندان در فلسطین توسط سربازان اسرائیلی هم چیزی جز این نیست. ظرف چند روز گذشته از آغاز عملیات طوفان الاقصی، باز هم این رویه تکرار شده و برخی هنرمندان در حملات به شهادت رسیدند .
فاطمه ترکاشوند
خبرنگار
«هبه زقوت» یکی از همین هنرمندان است که در نقاشی‌هایش به نمایش فرهنگ سنتی فلسطین اهتمام داشت و سه روز پیش به همراه پسرش در غزه به شهادت رسید. به گزارش منابع خبری، این بانوی نقاش فلسطینی که در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه الاقصی غزه تحصیل کرده بود، در چندین نمایشگاه داخلی و بین‌المللی شرکت کرد و بیشتر نقاشی‌هایش بر مسأله فلسطین و زنان تمرکز داشت. در نقاشی‌های زقوت او خود را در مراسم عروسی و آتش بازی در مجاورت الاقصی به تصویر می‌کشید و پرچم‌های فلسطین در حیاط مسجد همواره در اهتزاز بود. او چند روز پیش از شهادتش در صفحه فیس‌بوک خود نوشته بود: «خدایا دل‌های غمگین فراق را به تو می‌سپاریم، خدایا دل‌های شکسته ما را شفا بده و ما را بر قضا و قدر خودت شکیبا کن، پروردگارا، همراه ما باش؛ ما را قوی کن و بر صبرمان بیفزا و به ما پاداش صبر بده، خدایا، دل‌های ما را در پیوند با خودت قرار بده چرا که هیچ نیرو و تکیه‌گاهی جز تو نیست.»
علی نسمان، بازیگر و اینفلوئنسر فلسطینی که در توئیتر و برخی شبکه‌های اجتماعی، ویدیوهایی در ارتباط با مسائل فلسطین و بعضاً طنز منتشر می‌کرد هم سه روز پیش کشته شد. نسمان کمدین اهل غزه بود و به خاطر ویدیوهایی که در آن صهیونیست‌ها را تمسخر می‌کرد، شناخته می‌شد. این کمدین روز جمعه در حملات ارتش رژیم صهیونیستی در نوار غزه، به شهادت رسید. او در ویدیوهایش به زبان عبری و عربی، صهیونیست‌ها و سران آنها را با طنز به چالش می‌کشید و به همین علت در میان اعراب و فلسطینی‌ها شناخته‌شده بود. او در آخرین توئیت در ساعاتی پیش از شهادتش نوشته بود: «ما هنوز متحد هستیم و متحد خواهیم بود، یا پیروزی یا شهادت. خدا رحمت کند کسانی را که آمدند و مجاهدان را تقویت کردند.» و یک روز پیش از آن نیز در توئیتی نوشته بود: «دوستان به خداوند و رحمت او امیدوار باشید، اگر از هم جدا شدیم، یا در قدس یا در بهشت همدیگر را ملاقات خواهیم کرد.»
علاوه بر اینها، اخبار روزهای گذشته از کشتار خبرنگاران و عکاسان در فلسطین باز هم بر علاقه‌مندی رژیم اسرائیل به خاموش کردن صداها تأکید می‌کند. حالا فهرست عکاسان خبری که با قاب‌هایشان تا سال‌ها جنایات صهیونیست‌ها را در خاطره مردم جهان می‌نشانند و درست مثل هنرمندان، انسان‌های اثرگذار در فرا بردن صدای مظلوم از خاک اشغالی فلسطین هستند، بلندبالاتر از همیشه شده است. این در حالی است که نهادهای دیده‌بان بین‌المللی که حافظ منافع هنرمندان و اهالی رسانه هستند یا در قبال این اخبار سکوت کرده‌اند یا بیانیه‌ها و پیگیری‌های آنها در مقابل حامیان قدرتمند سیاسی رژیم صهیونیستی کاری از پیش نبرده است. با این همه هنر خاموش‌شدنی نیست و کشتار هنرمندان نمی‌تواند آثار هنری را از فریاد مظلوم خالی کند.