قسمت ششم/ حالا که قسام سنگ و آتش‌اش را با برد کیلومتری و پاراگلایدر و موتور و تانک می‌فرستد به قلب تلب‌البیب (تل‌آویو)، یاد دفاع رئیس‌جمهور از فلسطین، ‌یاد اسقاطیلیان با پرچم صورتی‌شان وسط آبی‌های معترض به نتانیاهو وسط منهتن، یاد محله بروکلین و رمان و فیلم دختر ایرلندی و راهپیمایی 2020 نیویورک و مواجهه‌مان با یهودیان دوست ایران و... افتادم. وقتی داشتیم از تایم اسکوئر رد می‌شدیم، دیدیم وسط مثلثی که اسمش را امریکایی‌ها گذاشته‌اند اسکوئر که همان میدان و گردی است، پرچم اسقاطیل در دستان جمعیت 100 نفره‌ای بود و برخی معترضین به جای پرچم آبی، پرچم صورتی اسقاطیل و برخی هم پرچم همجنس‌گرایان در دست در تجمع علیه نتانیاهو شرکت کرده بودند. فیلم دماغ دراز نتانیاهو را هم روی بنر تلویزیونی یک ماشین گذاشته بودند. همین دو هفته پیش در منهتن امریکا اسقاطیلیان معترض به راست‌گرایان و قانون معافیت قضایی را از نزدیک دیدیم و رد شدیم.
مخالفان نتانیاهو بودند. همان نخست‌وزیری که ترسیده و گفت ما در حال جنگ هستیم و تماس گرفت با رئیس‌جمهور امریکا که کمک برسان. کمک امریکا اگر نبود، اسرائیلی هم نبود. امریکا و اسرائیل درهم‌تنیده. امریکایی که خیابان پهن شده به شکل مثلث را میدان معرفی می‌کند.
برنامه دیدار همسر رئیس‌جمهورمان نیز با همسر اردوغان لغو شد. وقتی تیم حفاظت امریکایی گفت نتانیاهو در ساختمان اردوغان میهمان است، تیم ایرانی دیدار را لغو کردند.
یاد سازمان ملل افتادم. رئیس‌جمهورمان که وارد شدند خواستند صحبت کنند، سفیر رژیم‌صهیونیستی آمد هوچی‌گری دربیاورد و دایه عزیز‌تر از مادر شود و نظم ذهنی سخنران را به هم بریزد که اخراج شد. اما رئیس‌جمهورمان گفتند که «تمایل دارم توجه شما را به یکی از جلوه‌های غم‌انگیز بی‌عدالتی که سرمنشأ همه بحران‌های منطقه‌ای است جلب کنم. تاریخ معاصر، ملتی مظلوم‌تر از فلسطین و ظالم‌تر از رژیم اشغالگر قدس به خود ندیده است. رژیم صهیونیستی که بیش از هفتاد سال آپارتاید، تجاوزگری و کشتار زنان و کودکان منطقه را در کارنامه سیاه خود دارد، بزرگ‌ترین زندان روی زمین را در غزه برپا کرده است و استمرار شهرک‌سازی و تصاویر شیون و گریه مظلومان فلسطینی در اثر غصب اراضی، منازل و مزارع آنان و کشتار فرزندانشان، به همه نشان می‌دهد هفت دهه ظلم و اشغالگری اسرائیل پایان ندارد.دولت‌های مدعی آزادی و دموکراسی باید پاسخ بدهند که چرا از فرمول روشن و عادلانه جمهوری اسلامی برای حل مسأله فلسطین فرار می‌کنند؟ در فلسطین مظلوم، ما به سیاست فلسطین واحد معتقدیم. همه سرزمین فلسطین «از بحر تا نهر» متعلق به ساکنان اصلی این سرزمین تاریخی و مقدس است. راه‌حل مسأله فلسطین فقط مراجعه به آرای همه فلسطینی‌ها اعم از مسلمان و مسیحی و یهودی در قالب برگزاری یک همه‌پرسی فراگیر است.رژیم اشغالگر قدس که همچنان سرزمین‌های دیگر کشورهای منطقه را در اشغال دارد، نمی‌تواند شریک صلح و امنیت باشد.»
سال 2020 بود که راهپیمایی سیاسیون امریکا برای حمایت از یهودیان به سمت بروکلین راه افتاد. گفتند راهپیمایی عظیم ولی فقط یک عکس بود از زاویه نزدیک. عظیم‌شان هم مثل میدان مثلثی‌شان است. در همان سال بیشترین آمار یهودی‌ستیزی در امریکا ثبت شده. این را تایمز رژیم صهیونیستی نوشته است.
- قهرمان طنز تلخ دروغ‌های بزرگ، امریکا است.
گفتم بروکلین، یاد کتاب رمانش افتادم و فیلم 2015 بروکلین که ورود ایرلندی‌ها به امریکا را نمایش می‌دهد. وقتی وارد نیویورک شدیم، راهنما گفت زیباترین پل نیویورک، پل بروکلین است؛ پلی که منهتن را به بروکلین وصل می‌کند و قطار و پیاده و سواری از آن رد می‌شوند. اسمش آشنا بود. شهری که به بسکتبال در دنیا معروف است، شهر سیاهپوستان؛ شهری پر از یهودیان. مشکل یهودی ستیزی در نیویورک مسأله نژادپرستانه است. مشکل دینی با یهودیان ندارند، بلکه مسأله نژادی دارند؛ مهاجران متقدم و خلافکار ایرلندی با یهودیان امریکایی. اینکه قدیمی‌ترین شهر نیویورک یعنی بروکلین شهر نژادهای غیر‌ایرلندی و یهودی است و تا چشم کار می‌کند جماعت سیاهپوست در آنجا زندگی می‌کند، جالب است. اینجا امریکا است پر از تناقض.
از محله چینی‌ها رد شدیم تا رسیدیم به پل بروکلین و از آنجا مجسمه لیبریتی (آزادی) را از دور دیدیم. مجسمه را قطعه قطعه از فرانسه برای امریکا هدیه آورده بودند. فرانسه حقوق بشر، فرانسه منع حجاب برای آموزش. حالا آموزش چه ربطی به حجاب دارد؟! لیبریتی واژه هویتی شده برای امریکا وقتی که روی سکه‌های سنت هم لیبریتی می‌نویسند.
- ولی واژه کجا حقیقت کجا!!!
- با خرما خرما دهن شیرین نمی‌شود.
حقیقت این است: آزادی قطعه قطعه شده فلسطینیان که سرزمین‌شان را با سیم خاردار و دیوار بریدند و حالا دو نسل بعد فلسطینیان زمین خود را از تیغ سیم خاردار صهیونیست‌ها، با بولدوزر قسام آزاد می‌کنند.
بگذریم، داریم خاطره می‌نویسیم از دیدار رئیس‌جمهورمان با نمایندگان ادیان که آمده بودند. خاخام اصلی و نماینده کنیسه‌های یهودیان امریکا هم آمده بود و ابراز نزدیکی می‌کند با رئیس‌جمهورمان. همان که همیشه گوشه و کنار سازمان ملل است و به دلیل جثه بزرگ سخت راه می‌رود.همان که چند سال پیش در ژنو در اجلاس ادیان دیدمش و روز شنبه به‌خاطر او اجلاس ادیان بی‌برق برگزار شد. چون برایش برق حرام بود. یاد آیه «سبت و کونواد قرده خاسئین» (بقره، 65) افتادم.
یاد یهودیان موافق فلسطین و مخالفان اسقاطیل هم افتادم. موقع ورود به هتل از ما در مقابل معاندین دفاع کردند و چفیه فلسطینی داشتند و کلی اظهار ارادت به شخص رئیس‌جمهورمان کردند.
صهیونیسم و یهودیت و بنیادگرایی افراطی راست‌های طرفدار نتانیاهو و امریکا و نیویورک و نژادگرایی و بروکلین کلاف به‌هم‌پیچیده است.
ولی هرچه هست ظلم به نفس خود می‌کنند و هیچ اعتمادی به ایشان نیست که امانت شما را حفظ کنند. (75 آل عمران)
یاد شهید سید‌محمدباقر صدر افتادم و ترجمه فولادوند از انسان مسئول و تاریخ سازش آنجا که نوشته بود اساس نظم اندیشه قرآنی صدر «ان‌الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم» (11 رعد) است.
به امید پیروزی حماس