در حافظه موقت ذخیره شد...

اختلاف ما با چینی‌ها سر امکانات است

منصوریان: خوشحالم دست خالی برنگشتم

فائزه زمانی/ شهربانو منصوریان در بازی‌های آسیایی ‌هانگژو باز هم رنگ طلا را به خود ندید. او و خواهرش الهه با رویای 2 طلا پا به‌ هانگژو گذاشتند اما گربه سیاه چین این بار هم اجازه نداد تا او به برنز بسنده کرده و خواهرش هم مجدداً نقره‌ای شود. شهربانو منصوریان حالا باخت خود را قبول دارد اما در رابطه با الهه هنوز هم معتقد است که چینی‌ها از امتیاز میزبانی به سود خود استفاده کرده‌اند تا طلا را از چنگ خواهرش دربیاورند. او درباره باخت مقابل حریف قدرتمند چینی گفت: «حریف چینی‌ام بسیار خوب بود و حتی از دو چینی دیگری که با آنها بازی کرده بودم هم بهتر بود، چه از نظر هوش و چه از نظر سرعت. فکر می‌کنم اگر 10 بار دیگر هم من با او مبارزه کنم، باز هم می‌بازم چون بازیکنی نیست که یکجا مبارزه کند و دنبال فرار و تک ضربه است که متأسفانه من جلوی چنین بازیکنانی مشکل داشته و بازی از دستم درمی‌رود. هانگژو آخرین دوره‌ای است که در بازی‌های آسیایی حضور دارم، به این خاطر اول خیلی بابت این برنز  ناراحت بودم اما الان خوشحالم در شرایطی که خیلی از ورزشکاران حتی برنز هم نگرفتند، من حداقل با دست خالی برنمی‌گردم. در این 20 سالی که ورزش کردم، سومی نداشتم و این برنز مدال من را در بازی‌های آسیایی تکمیل کرد.»
او همچنین در باره با باخت خواهرش الهه در فینال مقابل یک چینی دیگر، معتقد است که برنده اصلی مبارزه الهه بوده است: «از نظر من و خیلی از ملی‌پوشان، فینال برای الهه بود. او خیلی سرتر و قوی‌تر از این حریف بود و خیلی خوب هم مبارزه کرد اما چینی‌ها از امتیاز میزبانی استفاده کرده و بازی را به ووشوکار چینی دادند.
به ضربه‌های الهه امتیاز نمی‌دادند و همه دیدند که در واقع او برد. اما در رابطه با بازی خودم با اختلاف 2 امتیاز باختم و این باخت را هم قبول دارم اما الهه واقعاً بازی را برد.»
منصوریان علت باخت‌های تیم ملی ووشو در چین را تفاوت امکانات دو تیم می داند: «چینی‌ها  امکانات خیلی خوبی در کشورشان دارند اما ما فقط وقتی به اردوها می‌آییم، امکانات و تمرینات خوب داریم. تازه در اردوها دغدغه‌های تمرینی‌مان برطرف می‌شود. من در شهرستانی زندگی می‌کنم که 3 قهرمان جهان از دلش بیرون آمده است اما یک سکوی ووشو هم ندارد. بارها و بارها پیگیری کردم اما در شهرستان آنقدر مشکلات زیادی هست که دیگر به ورزشکاران نمی‌رسد. اما چین حتی در روستاهایش هم بهترین امکانات را دارد، بنابراین باید هم در ورزش‌های رزمی حرف اول را بزند.»
صفحات
آرشیو تاریخی
شماره هشت هزار و دویست و نود و پنج
- شماره هشت هزار و دویست و نود و پنج - ۱۵ مهر ۱۴۰۲