حسین ریگی
کارگردان

وقتی فیلم اول و دومم را در این حوزه ساختم متوجه شدم که سینمای کودک نیاز به ساختاری منسجم از تولید تا اکران دارد که هنوز در سینمای ایران چنین ساختاری شکل نگرفته است. با وجود این شرایط در فیلم سوم هم سراغ همین سوژه رفتم با این نگاه که بتوانم سه‌گانه‌ای را درباره کودکان در کارنامه‌ام داشته باشم و بعد از آن شاید ژانر کاری‌ام را تغییر دهم. سینمای کودک را شخصاً یک سینمای پایه می‌دانم که فارغ از بحث شرایط فروش و اکران، باید در کنار سینمای کمدی و یا حتی فیلم‌های اجتماعی، این گونه از آثار هم مورد توجه قرار بگیرد. اگر بخواهیم این‌گونه فکر کنیم که فیلم کودک و نوجوان از پیش شکست‌‌خورده است باید این نکته را در نظر داشته باشیم که فیلم‌های کودک و نوجوان غیر از نمونه‌های شاخصی چون «کلاه قرمزی و پسرخاله» معمولاً فروش بالایی در گیشه نداشته‌اند. با این حال در هر صورت باید تولیداتی در این ژانر داشته باشیم.
 |بخشی از صحبت‌های این فیلمساز با مهر