مهدی دادمان
رئیس حوزه هنری انقلاب اسلامی

هفته گذشته فصل اول سوران تمام شد! خدا قوت به فرد‌فرد عزیزانی که عاشقانه برای تولید این سریال تلاش کردند. برای من سوران یک نقطه عطف در حرکتی است که از سه سال پیش شروع کردیم، هر چند بسیار راه نرفته در پیش داریم. شاید بیراه نباشد که سوران را گام اول و بلند در چند موضوع بدانیم:
یک) اقتباس
زایایی و رشد ادبیات مقاومت از مسیر اقتباس می‌گذرد. از آن‌سو قصه‌های واقعی و قهرمان‌های حقیقی در میان صفحات ادبیات پایداری است که می‌تواند دستمایه پرداخت سینمایی انقلاب اسلامی باشد. علاوه بر این، اقتباس را می‌توان راه نجات سینمای ایران در بحران قصه و متن دانست.
دو) فرار تهران- جغرافیای مرزی
از روزهای ابتدایی پیروزی انقلاب، دشمن بر تبدیل جغرافیای مرزی به کانون تجزیه‌طلبی و قومیت‌ها به بحران امنیتی تمرکز کرده است. در نقطه مقابل اما مردم در مناطق مرزی پای کار دفاع از انقلاب، جمهوری اسلامی و ایران ایستاده‌اند. قصه مبارزه و مقاومت دینی و ملی ترکمن، کرد، بلوچ، ترک و عرب، تاریخی طولانی‌تر از انقلاب اسلامی دارد و تا امروز امتداد داشته است، اما تصویر و روایت عمومی چنین نیست، باید این مظلومیت فرهنگی را جبران کرد. روایت کرد، عرب، ترکمن و... از ایران انقلابی و مقاوم، اولویت ادبیات و سینمای ایران است.
سه) میوه همکاری
همکاری راهبردی میان مجموعه‌هایی مانند حوزه هنری و صدا‌و‌سیما یک بازی برد-‌برد است. با واسپاری هوشمند امر تولید به استودیوهای بزرگ و سامان یک نظام تولید استودیویی، تحول در تلویزیون سرعت خواهد گرفت. در این الگو، رسانه ملی به معنای واقعی کلمه در نقطه طراحی، سیاستگذاری، هدایت و نظارت نشسته و هیولای بوروکراسی سازمان زمینگیر می‌شود.
چرخه هیولایی بوروکراسی سازمان، توان بلعیدن هر ایده تحولی را دارد. در مقابل، شبکه‌ای نظام‌مند از استودیو‌های بزرگ و کوچک تولید برای انقلاب اسلامی شکل گرفته، رشد کرده و به بلوغ می‌رسد. به علاوه طراحی مضمونی برآمده از انقلاب اسلامی منشأ جریان پایدار و گسترده تولید محتوا می‌شود. در مدیریت قبلی سازمان، الگویی نو برای همکاری راهبردی میان صدا‌وسیما و حوزه هنری شکل گرفته و به لطف الهی در دوره تازه مدیریتی هم توسعه پیدا کرده است.
سوران مهم‌ترین میوه این همکاری راهبردی و حسن‌ختام اولین قرارداد جامع حوزه هنری و رسانه ملی است.