در آرامگاهی که سال 86 بر اثر حفر مسیر آب در جوبجی کشف شد، دو تابوت مفرغی با رأس هلالی متعلق به دو زن عیلامی قرار داشت. این دو فرد یکی کمتر از هفده سال داشته در تابوت شرقی آرمیده و دیگری بین سی تا سی و پنج سال داشته و در تابوت غربی مدفون بوده است.
به احتمال قوی، این دو زن از خاندان شاه شوتور نهونته پسر ایندد دوره عیلام نو هستند. به همراه آنها دو حلقه زرین وجود داشت که بر پایه مطالعات زبان شناسی، نوشته‌ای به خط میخی و به زبان عیلامی و به سبک عیلام نو به نام «شوتور نَهونته پسر ایندَدَ» و دیگری، نام (لَ- اَر- نَ)، که احتمالاً نامی زنانه است، برخود دارند. بر نگین مرکزی عقیق پشت یک دستبند زرین ملیله کاری و مرصّـع دیگر نیز نام زنانه، (اَ- نی- نو- مَ)، حک شده است. دور مچ دست یکی از این دو زن یک دستبند پهن متعلق به قرن هفتم قبل از میلاد بود که از 3 تکه مختلف ساخته شده.
این قطعات توسط میخ‌های طلایی مانند پین به هم وصل شده‌اند. روی این دستبند نگین‌‌های درشت قرار دارد. در این مقبره انگشتر و حلقه‌های طلایی ساده‌ای پیدا شده که امروزه دوباره زوج‌های جوان هنگام عقد به یکدیگر هدیه می‌دهند. شبیه این انگشترها و حلقه‌ها، فقط چند نمونه تاکنون پیدا شده که در منطقه شوش بود.
