به بهانه انتشار قراردادهای گزاف استقلال
مقصران فاجعه کجایند؟!
سعید زاهدیان
روزنامه‌نگار
بحث تازه‌ای نیست؛ کهنه و ملال‌آور. صحبت از دستمزد و حقوق گزاف بازیکنان در فوتبال ایران است. افشای قرارداد بازیکنان استقلال مثل همیشه این پرسش را پیش‌روی ما قرار می‌دهد که ارزش و قیمت واقعی بازیکنان شاغل در لیگ ایران چقدر است؟
اگر سه، چهار بازیکن ستاره هر فصل را کنار بگذاریم که در بازار جهانی همین دستمزد را می‌گیرند، بقیه نه تنها در فوتبال دنیا به چنین دستمزدهایی نمی‌رسند بلکه در فوتبال اروپا شاید برای پیدا کردن تیم مستأصل بمانند. عارف غلامی، حسین حسینی یا هر بازیکن دیگری از پرسپولیس و استقلال که بالغ بر ۲۰میلیارد قرارداد دارند، خارج از دایره فوتبال ایران چه پیشنهادی دارند؟ چه تیمی با چه قیمتی مشتری آنها می‌شود؟
اگر به گذشته نه‌چندان دور فلش‌بک بزنیم، ماریو بودیمیر برای نیم‌فصل از پرسپولیس ۵۰۰ هزار دلار گرفت و تنها دو گل زد. سرنوشت او بعد از جدایی از پرسپولیس چه بود؟ این بازیکن با دستمزد ماهانه ۱۸۰۰ دلار به لوکوموتیو کرواسی پیوست که البته از این مبلغ مالیات را هم باید خودش بپردازد. بدون احتساب مالیات، این بازیکن در خوشبینانه‌ترین حالت ۲۱ هزار و ۶۰۰ یورو در سال عایدش می‌شود! بودیمیر را چه کسی- یا چه کسانی- به ایران آوردند و مقصر پرداخت حقوق سنگین که با شکایت به فیفا مشمول غرامت هم شد، چه کسی است؟
همان‌طور که کسی امروز سراغ پرونده خاک گرفته بودیمیر نمی‌رود، سال‌ها بعد نیز هیچ‌کس به خاطر نخواهد آورد که چه کسی به عارف غلامی، حسین حسینی و بقیه بازیکنانی که به تازگی قراردادشان منتشر شده است، چنین ارقام گزاف و سرسام‌آوری پرداخت اما پول باشگاه را برای طلب آندره‌آ استراماچونی نگه نداشت تا قهرمان لیگ ایران بدون باخت از آسیا حذف شود.
مدیران باشگاهی در ایران بی‌آنکه یک ریال از جیب مبارک‌شان بپردازند، حاتم‌طایی‌‌هایی هستند که از جیب دولت- البته نه به صورت مستقیم که با واسطه و تحت عناوین دیگری- بذل و بخشش می‌کنند و نتیجه فاجعه‌هایی مثل حذف استقلال از آسیا، پرونده مارک ویلموتس، استراماچونی و گابریل کالدرون می‌شود، بی‌آنکه ذره‌ای نگران باشند که فردا‌روز نهادهای نظارتی از آنها بابت سوءمدیریت و ریخت‌وپاش سؤال و جواب خواهند کرد.
فارغ از اینکه سقف بودجه قانون درستی هست یا نه، تمام تیم‌های ایران موظف به رعایت فیرپلی مالی هستند و به جای سقف بودجه بهتر بود برای باشگاه‌ها الزامات سختگیرانه فیرپلی مالی اجرا می‌شد تا باشگاه‌ها به اندازه درآمدشان حق خرج کردن و بازیکن خریدن داشته باشند. تا زمانی که این اتفاق رخ ندهد، حذف استقلال و پرسپولیس از آسیا باز هم تکرار می‌شود و مقصران فاجعه برای مدتی از صفحه رسانه‌ها دور می‌شوند تا علاقه‌مندان به فوتبال که اغلب فراموشکارند، درگیر موضوعات تازه‌ای شوند و مدیران قبلی دوباره عرصه را برای بازگشت باز ببینند و روی شانه‌های لیدرها و هواداران در نقش منجی به استقلال و پرسپولیس بازگردند. تنها راه نجات فوتبال ایران از ورشکستگی فعلی، اجرای سختگیرانه فیرپلی مالی است. همان کاری که در فوتبال حرفه‌ای دنیا انجام می‌شود و اصول و قوانین بسیار ساده اما سختگیرانه دارد.
