مقام‌های پنتاگون برای تقویت حضور نظامی مداخله‌جویانه خود در سوریه بهانه‌هایی را دست و پا می‌کنند که امیدوارند از طریق این بهانه‌های فریبنده، افکار جهانی را نسبت به آنچه در داخل خاک سوریه در پیش گرفته‌اند، اقناع کنند. یک مقام وزارت دفاع امریکا در حالی که روز گذشته از اعزام جنگنده‌های
«اف 16» بر فراز آب‌های خلیج‌فارس به بهانه افزودن بر ضریب امنیتی ناوها و تجهیزات دریایی ایالات متحده خبر می‌داد، این ادعا را نیز مطرح کرد که «مقامات روسیه و نیروی قدس ایران در یک تلاش هماهنگ، به دنبال بیرون کردن ارتش امریکا از سوریه هستند.» به ادعای این مقام بلندپایه «پنتاگون»، روابط نظامی ایران و روسیه که عمدتاً در جریان جنگ روسیه و اوکراین شکل گرفته، به همسویی بیشتر دو کشور در مواجهه با نیروهای امریکایی در زمینه سوریه افزوده است. او در حالی که اهداف نامشروع حضور نظامی امریکا در سوریه را پنهان می‌کرد، مدعی شد که تهران خواهان خروج امریکا از سوریه است تا بتواند راحت‌تر اسرائیل را تهدید کند اما امریکا هیچ سرزمینی را در سوریه واگذار نخواهد کرد و به پرواز در بخش غربی این کشور برای انجام آنچه مأموریت‌های ضد داعش خوانده، ادامه خواهد داد.
این موضع‌گیری پیشتر از سوی «جان کربی»، سخنگوی شورای امنیت ملی امریکا هم تکرار شده بود؛ زمانی که در پی وقوع یک درگیری در بخشی از خاک سوریه یک نیروی نظامی امریکایی کشته شد و شماری از سربازان این کشور هم مجروح شدند، امریکا این حمله را فرصتی برای تداوم بخشیدن به جنگ شبح‌وار خود در سوریه قرار داد و مدعی شد حضور نظامی‌اش را در خاک سوریه پررنگ‌تر خواهد کرد. «کربی» هم بلافاصله بعد از این ماجرا گفت: «مشخص است که گروه‌های تحت حمایت ایران نمی‌خواهند شاهد حضور نیروهای امریکایی در کشورهایی مثل عراق و سوریه باشند و تلاش می‌کنند تا توان آنان را در مبارزه با داعش تضعیف کنند و آنها را به خروج وادارند.»

نگرانی امریکا از 2 واقعیت
مقام‌های امریکایی در حالی حضور مداخله‌جویانه خود را ذیل ادعای فعالیت‌های بی‌ثبات‌‌کننده ایران در خاک سوریه و عراق توجیه می‌کنند که به نظر می‌رسد بیش از هر چیز نگران 2 واقعیات هستند؛ واقعیت اول، تجربه اخراج از افغانستان و عراق به‌واسطه نقش‌آفرینی ایران و واقعیت دوم، آنکه در پی تقویت مناسبات ایران و روسیه و همکاری اثرگذار آنها هم در صحنه میدانی و هم فرایند مذاکرات صلح سوریه رقم خورده است. نزدیکی تهران و مسکو که بیش از پیش در روند مواجهه با جریان تروریستی داعش، شکل گرفته، کفه ترازو را به نفع اهداف استراتژیک دو کشور سنگین کرده است. از این منظر امریکا برای تغییر این موازنه که بویژه از ملاحظات امنیتی متحد نزدیکش، رژیم صهیونیستی وام گرفته، حضور خود در خاک سوریه را منطقی قلمداد می‌کند و سعی دارد مشارکت تهران و مسکو در روند تحولات سوریه را که بر خلاف حضور امریکا در پاسخ به درخواست دولت دمشق صورت گرفته، دلیل کافی برای ایفای نقش تعارضی خود در این کشور بداند و در نهایت به پیچیده و بحرانی کردن وضعیت سوریه دامن بزند.

ماجراجویی هدفمند
اما مقام‌های امریکایی وقتی از نگرانی واهی خود از تقویت جبهه ایران و روسیه در برابر امریکا در زمین سوریه سخن می‌گویند، باید خود پیشتر به پرسش‌هایی که درباره حضور غیرقانونی‌شان در منطقه مطرح است، پاسخ گویند. اینکه ادعای مبارزه با بقایای داعش در سوریه در حالی که این گروه تروریستی زیر سایه همکاری نظامی ایران و روسیه از میان رفته است، چه مبنایی دارد؟ یا ادعای مقابله با اقدامات بی‌ثبات‌کننده ایران در منطقه، در حالی که کشورمان به خواست متحد نزدیکش یعنی سوریه در این کشور حضور دارد، چه دلیلی جز حمایت امریکا از اقدامات تخریب‌گرانه اسرائیل در منطقه می‌تواند داشته باشد؟
ایالات متحده ذیل این هدف کوشیده نیروهای نظامی خود را در سوریه باقی نگه دارد و از طریق ماجراجویی‌های نامشخص و خسارت‌بار، بخشی از بار رویکرد تنش‌آفرین تل‌آویو در زمین سوریه و در مقابله با دولت دمشق و جریان حزب‌الله را بر دوش کشد. چنانکه رسانه امریکایی «وال استریت ژورنال» در اشاره به حمله محدود چندی پیش امریکا به بخشی از خاک سوریه یادآور شد: «اسرائیل در بسیاری از حملات هوایی خود در سوریه با امریکا هماهنگ است و این حملات با اطلاع و تأیید دولت ما صورت می‌گیرد.»

اراده ایران: اخراج امریکا
بی‌تردید آنچه جمهوری اسلامی در کنار روسیه سعی کرده به صورت مستقیم و غیرمستقیم اعلام کند، اینکه واشنگتن هیچ امکانی جز خروج از کشورهای منطقه بویژه عراق و سوریه ندارد؛ امری که بر رویکرد نزدیکی بیش از پیش تهران و مسکو در معادلات جاری منطقه دلالت دارد و می‌تواند نشانه‌ای بر این واقعیت باشد که مقام‌های «واشنگتن» آشیانه خود در خاورمیانه را روی آب بنا کرده‌اند. چه آنکه گشودن جبهه جدید در منطقه از سوی ایران و روسیه و کشاندن ایالات متحده به رویارویی بویژه پس از بالا بردن سطح چالش تا خروج این کشور از سوریه و عراق، امری غیرممکن نیست. از این رو طبیعی بود که وقتی چندی پیش «جو بایدن»، رئیس‌جمهور امریکا مدعی شد پاسخ سختی به کشته شدن یکی از نیروهای نظامی‌اش در سوریه خواهد داد، این‌گونه از سوی جمهوری اسلامی ایران پاسخ گرفت: «هیچ‌گونه فعالیت نظامی پنتاگون را در حوزه مسئولیت خود بی‌‌پاسخ نمی‌گذاریم.»
واضح بود این واکنش جمهوری اسلامی به استناد واهی امریکا به حق دفاع مشروع طبق ماده 51 منشور سازمان ملل متحد برای توجیه حملات مسلحانه خود علیه زیرساخت‌های غیرنظامی در سوریه بود که از تفسیری خودسرانه و نادرست از ماده 51 منشور سازمان ملل فراتر نمی‌رفت و آن را غیرقابل دفاع، نامعتبر و فاقد هرگونه پشتوانه حقوقی می‌ساخت.

بــــرش

روزنامه صهیونیستی ادعا کرد:
اجرای تفاهمات غیررسمی ایران و امریکا
همزمان با موضع‌گیری مقام‌های امنیتی و نظامی امریکا علیه نقش ویژه جمهوری اسلامی در منطقه، رسانه‌های صهیونیستی از پیشرفت قابل ملاحظه مذاکرات غیرمستقیم ایران و امریکا خبر داده‌اند؛ امری که در کنار موقعیت متزلزل منطقه‌ای این رژیم، موجبات نگرانی مضاعف را برای مسئولان اسرائیلی به وجود آورده است. در همین راستا رسانه صهیونیستی «هاآرتص» در گزارشی با اشاره به اینکه این روز‌ها اوضاع برای ایران بسیار خوب پیش می‌رود و کشور‌های عربی با آگاهی از واقعیت استراتژیک بین‌المللی جدید، به دنبال راه‌هایی برای نزدیک شدن به تهران هستند، افزوده است: «اما برای ایران، احتمالاً بهترین و قابل توجه‌ترین جنبه این ماجرا، توافق با ایالات متحده است.» در ادامه این مطلب آمده است: «رسانه‌های بین‌المللی از تفاهمات پیش رو صحبت می‌کنند که هدف آن تنش‌زدایی است. در عمل، آنچه در حال شکل‌گیری است، بیشتر شبیه یک توافقنامه غیرمکتوب است که اجرای بخش قابل توجهی از آن نیز در حال حاضر شروع شده است. البته دولت بایدن از اینکه به طور رسمی آن را یک توافق بنامد، امتناع می‌ورزد، زیرا پاسخ منفی جمهوری خواهان در کنگره را در پی خواهد داشت.» به ادعای این رسانه اسرائیلی ایران متعهد شده است که اورانیوم را بالاتر از سطح ۶۰ درصد غنی‌سازی نکند، یعنی به سطح ۹۰ درصدی که بتوان تسلیحات هسته‌ای تولید کرد، نرسد. واشنگتن نیز به نوبه خود از مخالفت با آزادسازی دارایی‌های ایران به ارزش ۲۰ میلیارد دلار در بانک‌های چندین کشور، دست برمی‌دارد و ایران و کشور‌های غربی متقابلاً زندانیانشان را آزاد خواهند کرد.
«هاآرتص» در ادامه ادعاهای خود افزوده است: «همزمان با این تحولات، امریکایی‌ها به دنبال این بودند که با پیشنهادات سخاوتمندانه‌ای، اسرائیل را از اخلال در این تفاهم بازدارند. از یک طرف، آنها نسبت به اعلام رسمی رزمایش‌های مشترک با تل‌آویو که حاکی از توانایی حمله نظامی مشترک به ایران است، دست و دل‌باز‌تر هستند و از سوی دیگر، ظاهراً انتظار آنها این است که اسرائیل با حمله خودسرانه به ایران، واشنگتن را غافلگیر نکند.»