رضا میرکریمی
فیلمساز

ما یادمان می‌رود سهم‌مان در به‌وجود آمدن اتفاقاتی که از آن گله‌مندیم چقدر است، من معتقدم در این زمینه یک فراموشی عمومی اتفاق افتاده است، مثلاً در رابطه با انقلاب برخی‌ها یک حرف‌هایی می‌زنند که با واقعیت تطابق ندارد، طوری حرف می‌زنند انگار درصد کوچکی از جامعه انقلاب کردند در صورتی که اگر دچار فراموشی نمی‌شدند، می‌دیدند که در آن زمان چه اتفاق بزرگی افتاده است، اینها ناشی از یک فراموشی عمومی است و در این فرایند، مسئولیت‌های تک تک ما فراموش شده‌است. ما خودمان هم در نابسامانی‌هایی که شکل گرفته است شریک بوده‌ایم و بین سیاستمداران این مسأله بغرنج‌تر است.
تا اینجا را می‌توان تحمل کرد اما از جایی مشکل عمیق می‌شود که منِ سیاستمدار نه‌تنها گلایه می‌کنم بلکه بر طبل دوقطبی‌سازی که خودم در آن نقش داشتم هم می‌کوبم و یک قطب را علیه قطب دیگر می‌شورانم که یا رأی بیشتری بیاورم یا جناح مقابل را خلع سلاح کنم و یک دعوای سیاسی را به‌نفع خودم به اتمام برسانم، از اینجا به بعد دیگر مسأله فرهنگی است، وقتی این نگاه وارد معادلات کشور بشود و آدم‌ها را به‌نفع خودمان و بر اساس دوقطبی‌های دست‌ساز خودمان، علیه هم بشورانیم، زخم‌های عمیق فرهنگی ایجاد می‌شود.
 | بخشی از صحبت‌های این فیلمساز با تسنیم