رضا مهدوی
نوازنده سنتور و مدرس موسیقی

مجموعه «موسیقایی» با کلام و بی‌کلام «به یاد گل‌ها» شنیدنی است که حاصل اندکی از 60 سال آهنگسازی، آهنگ‌پردازی، نوا‌سازی یا هرآنچه که در فرهنگ موسیقی ایرانی قلمداد می‌شود از میلاد کیایی چهره سرشناس و مؤثر موسیقی ایرانی است. اوهنرمندی است که از زوایای گوناگون به موسیقی می‌پردازد. پردازش و پرداختن از دانش و عواطف که توأمان از کودکی با پدر و برادرش از این موهبت الهی بهره‌مند شده است.
گفتنی است فرهنگ شنیداری آن دوران در رادیو ایران، با تربیت شنیداری میلاد کیایی مصادف بود که کودکی خوش‌ذوق و مستعد در آموختن بود که این نشان از سلامت فن موسیقا  آن دوران به واسطه هر آنچه شنیدنی از نوع مباح است از رسانه فراگیری چون رادیو به سمع و نظر مردم هوشیار می‌رسید؛ «گل‌های جاویدان»، «گل‌های صحرایی»، «برگ سبز»، «تک‌نوازان»، «همنوازان» و دیگر برنامه‌های پُرباری که سعی داشته‌اند موسیقی ناب را که همانا موسیقی اصیل بی‌کلام است در کنار شعر ناب ایرانی از شعرا و ترانه‌سرایان متقدم و نیز نوپرداز در کارگان (رپرتوار) به‌طور منظم، دقیق و هوشمندانه بگنجانند تا فرهنگ ستُرگ شعر و موسیقی ایران زمین به هر دلیلی به فراموشی سپرده نشود.
میلاد کیایی در آلبوم «به یاد گل‌ها» به یاد زنده‌یاد داوود پیرنیا با دقت از تعدادی آثار شاخص خود انتخاب‌هایی از نمونه‌های با کلام و بی‌کلام داشته که در بخش آهنگ ترانه‌ها، سروش مظفری با صدای خوب به درستی از عهده آن برآمده و با خوانش درست از ترانه‌های مهدخت مخبر و بهرام ترکمان، توانسته مهر تأییدی بر انتخاب آهنگساز بزند تا آنجا که آهنگ و صدا بر هم منطبق و دلنشین شده‌اند و شنونده را به حظ کافی می‌رسانند. نوع خوانش خواننده به دوران پس از گل‌های جاویدان برمی‌گردد که خوانندگان نامی همچون اکبر گلپا، استاد آوازی که سرآمد متفاوت شنیدن فرهنگ آوازی و ترانه‌خوانی بود و به عبارتی او باعث شد آوازخوانی به ورطه نابودی نرود تا نسل نو با انگیزه بیشتر حامی آواز و تحریر و چهچهه و ظرایف و دقایق موسیقی دستگاهی درکنار تحریفات و هجمه‌هایی که از فرنگی مآب‌ها در زندگی و موسیقی ایرانی رخنه کرده بود، باشند.
در این آلبوم قطعات بی‌کلام روح تازه‌ای برای شنیدن قطعات با کلام می‌دهند آن هنگام که شنونده از ابتدای لوح فشرده به ترتیب شنوای کل مجموعه است. چینش و حُسن انتخاب ابتدا تا انتهای قطعات به همراه دکلمه‌های دلنشین و نغمه‌وار  فاطمه آل‌عباس و میلاد کیایی درمایه‌های نوا، شور، دشتی و ابوعطا ستودنی است؛ «مقدمه شور»، «راز آشکارا»، «آوای گل‌ها»، «نی‌نوازی»، «چه توان گفت»، «عود نوازی»، «مهر و ماه»، «سرودی تازه بخوان»، «راز آشکارا_تکرار» و «ای هم‌زبانان – برگرفته از تم ِکردی».
موسیقی ایرانی، سرشار از رنگارنگی و شنیدنی‌هایی است که از سوی موسیقیدانان با گرایش‌ها و گونه‌های متنوع در پهنه موسیقی ملی ایران روانه گوش‌ها می‌شود. این بار نیز میلاد کیایی با رمزآشنایی به فرهنگ مردم و سبک شنیداری و زندگانی خانواده ایرانی برای بهتر شنیده شدن آثار موسیقایی‌اش از جوانی تا کنون گوش‌نوازانه سعی و کوشش دارد.
 از میلاد کیایی به خاطر محبت‌های بی‌دریغ‌شان نسبت به نویسنده این یادداشت در نوشتار آلبوم «به یاد گل‌ها» و برگزاری و رونمایی از آن در ۲۰ خرداد در فرهنگسرای ارسباران نهایت سپاس را دارم.
 به یاد گل‌ها
آهنگساز: میلاد کیایی
ناشر: راوی آذر کیمیا
 سال 1399