پریسا غفاری
روزنامه نگار

تماشای تلاش تا پای جان زهرا قنبری و نگین زندی، دو بازیکن از دو نسل متفاوت در تیم ملی، زیبا و قابل‌تأمل بود. قنبری پس از سال‌ها بازی در سطح اول فوتبال ایران و تیم ملی، به شکل شگفت‌انگیزی در میدان همانند یک گلادیاتور جوان می‌دود و می‌جنگد. او و سمانه چهکندی، باتجربه‌ترین بازیکنان تیم ملی بودند و هر دو نقش مهمی در پیروزی ایران بر میانمار و عبور از اولین دور مقدماتی المپیک داشتند. نکته جالب در مورد زهرا قنبری تمایل او به مبارزه است. او همچنان برای بازی کردن، پیروز شدن و نقش‌آفرینی در موفقیت تیم تشنه به نظر می‌رسد.همه موفقیت‌های فردی و تیمی زندگی ورزشی او نتوانسته خدشه‌ای بر قدرت انگیزه او وارد کند و همین در بازی با میانمار در آن فضای پرفشار و هوای ویرانگر به کمک تیم ملی آمد. او به‌ اندازه‌ای ثمربخش و تماشایی است که حضورش هدیه به فوتبال و نگاه ایران است.
مرحله اول مسابقات انتخابی و دیدار با میانمار چطور بود؟
واقعاً دو مسابقه خیلی سنگینی بود، ولی بچه‌ها با همدلی و غیرتی که از خود نشان دادند صاحب برتری شدند، در ضمن میانمار تیم بسیار خوبی بود؛ سرعتی با بدن‌هایی قوی و آماده بخصوص با انجام بازی‌های دوستانه‌ای که انجام داده بودند، فکر این را نمی‌کردند مقابل تیمی با دو اردو و بدون مسابقه دوستانه ببازند.
به نظرکارشناسان دفاع مستحکمی نداشتیم، آیا این نمایش ضعیف به نبود ملیکا متولی، فاطمه عادلی و سرشین کمانگیر برنمی‌گشت؟
تیم به دلیل زمان کم اردو نتوانست هماهنگی خوبی داشته باشد. ما تنها به واسطه شناختی که از همدیگر داشتیم و برنامه کادر فنی در زمین بازی می‌کردیم. اشتباهات دفاعی هم مربوط به خط زدن دیگر بازیکنان نبود، بلکه هر فردی که به میدان می‌رفت تمام تلاشش را برای ارائه بازی خوب انجام داد،هر چند باید گفت نفراتی که همراه ما نبودند جایشان واقعاً خالی بود، چراکه از برترین‌ها هستند. اگر معتقدید دفاع ما خوب نبود باید نسبت به دو اردو قضاوتمان کنید.
مهاجمین ما چطور کار کردند؟
در کل مهاجمان، هافبک‌ها، مدافعان و دروازه‌بان کشورمان همه 100درصد خودشان را نشان دادند. توجه کنید هر تیمی در این مرحله شرکت می‌کند با بهترین تدارکات پا به مسابقات می‌گذارد، ولی ما تنها با غیرت و جان و دل بازی کردیم.
فکر می‌کنید برای موفقیت در مرحله دوم چه اقداماتی باید کرد؟
باید به این تیم اهمیت داده شود. تدارکات و اردوهای بهتری مدنظر گرفته شود، چون ما صعود کردیم و در مرحله دوم تیم‌های سخت‌تری پیش‌رو داریم. قطعاً با برنامه‌ریزی بهتری می‌توان بهتر نتیجه گرفت. به نظرم استعدادهای خوبی داریم و این تیم پتانسیل صعود از آن مرحله و المپیک را هم دارد. مطمئن باشید هیچ تیم بانوانی در آسیا مثل ما نیست که با این شرایط صعود کرده باشد. امیدوارم در جمع 12 تیم با شرایط بهتری شرکت کنیم، به شرطی که فدراسیون نگاه ویژه‌ای به بانوان داشته باشد.
آب و هوای شرجی تأثیری روی شرایط بدنی بازیکنان نگذاشته بود؟
فوق‌العاده بد بود. در میانمار همه چیز سخت بود. از آب و هوا گرفته تا جو استادیوم و شرایط بدنی بازیکنان، ولی ما همه مسائل را کنار گذاشتیم و فقط به صعود فکر کردیم. باید گفت علناً در هیچ چیزآمادگی نداشتیم.
عامل برتری ما به میانماری‌ها چه بود؟
تلاش، جنگندگی و هدف صعود.
به عنوان کاپیتان کارت سخت نبود و فشار مضاعفی را بر تو وارد نکرد؟
برای من خیلی سخت بود، چون مسئولیتم بیشتر شده بود. پستم تغییر کرده بود، ولی تمام تلاشم را کردم تا بتوانم به تیم کمک کنم که خدا را شکر این اتفاق افتاد.