ذره بین
«توهین و تمسخر»؛ ابزار پیشنهادی 35 مؤسسه غربی علیه ایران
اینجا ستون «ذره بین» است و ما با دقت بیشتری به جزئیات یک سوژه خبری پرداخته ایم:
جبهه ضدانقلاب که از حمایت جدی سرویس‌های اطلاعاتی غرب و اندیشکده‌های آنها برخوردار است، تخریب جمهوری اسلامی ایران در اذهان ایرانیان را در دستورکار خود قرار داده‌اند؛ امری که بخشی مهم از پازل جنگ ترکیبی را شامل می‌شود. یک وجه مهم این تخریب، زیرسؤال بردن دستاوردها، اقدامات و راهبردهای کلان کشور از طریق تمسخر و دست انداختن است. در این مسیر، هر اقدام و هر اظهارنظری، با موجی از تمسخرها و حتی توهین‌ها همراه می‌شود؛ امری که بویژه از زمان آغاز به کار دولت سیزدهم شدت گرفته است. البته در این زمینه نباید از نقش برخی رسانه‌های داخلی به عنوان پیاده نظام این اهداف، چه بسا پیاده نظام بی‌جیره و مواجب نیز غافل ماند. در این شیوه، رسانه‌های وابسته به نهادهای جاسوسی غربی و دنباله‌های آنان در شبکه‌های مجازی، سخنان مسئولان را تقطیع کرده و با گزینش برخی بخش‌ها و چسباندن بی‌دلیل آنها به بخش‌های غیرمرتبط، سعی می‌کنند مقصود نهایی خود، یعنی همان تسمخر و دست انداختن را بازتولید کنند. در همه این موارد، مراجعه به متن اظهارنظر یا تصمیم و سیاستگذاری، خلاف آنها را نشان می‌دهد. اما از آنجا که افکارعمومی به طور معمول، نه فرصت و نه تبحر خاصی برای بررسی دقیق صحت این اخبار را دارد، به سهولت می تواند تحت تأثیر این فضاسازی‌ها قرار بگیرد. به این ترتیب، چه دستاوردهای ایرانیان در حوزه نفت و گاز باشد، یا فناوری‌های فضایی و حتی دیگر دستاوردها، دشمنی که خود آن را جدی می گیرد، اما با دست انداختن، سعی دارد شکست خود را تخفیف دهد و درعین حال، جایگاه جمهوری اسلامی ایران در افکارعمومی را نیز تخریب کند.
سلاح غربی‌ها در اغتشاشات
در همین راستا، سعید جلیلی عضو شورای راهبردی روابط خارجی کشورمان در گفت وگوی ویژه خبری صداوسیما با اشاره به اینکه 35 مؤسسه غربی در این چند ماه اغتشاشات، صدها مقاله تولید و ۲۳۸ محور پیشنهاد کردند تا بتوانند با این ابزارها جلوی ملت ایران را بگیرند، گفت: آنها در این محورها اعلام کردند که باید عنصر توهین و تمسخر را به عنوان سلاح مؤثر در اغتشاشات به‌کار بگیرند. وی اضافه کرد: یکی از آنها علناً اعلام کرد که اگر در این چندماه اتفاقاتی نیفتد، این موضوع یک شکست برای قدرت‌های بزرگ خواهد بود. دیگری اعلام کرد اگر این فرصت را از دست بدهیم باید چندین سال دیگر منتظر بمانیم و آن‌وقت من از تصور پیشرفت ایران در این چندسال وحشت می‌کنم و به خود می‌لرزم. علناً بیان می‌کنند که اگر نتوانیم از این فرصت استفاده کنیم، بهترین شانس خود را از دست داده‌ایم.