۵۰۰ هزار انگلیسی در سراسر این کشور با ترک محل کارشان بخش‌های مختلف را به تعطیلی کشاندند
لندن روی گسل بزرگ‌ترین اعتصاب دهه
زهره صفاری/ بیش از نیم میلیون انگلیسی در اعتراض به تورم فزاینده، دستمزدهای پایین و شرایط سخت کاری، با بستن کلاس‌های درس و بخش‌های آموزشی و خدمات عمومی و حمل و نقل، بزرگ‌ترین اعتصاب دهه اخیر را رقم زده و کشور را برای یک روز به حالت نیمه‌تعطیل درآوردند.
به گزارش ایندیپندنت، در اعتصاب دیروز که از مدت‌ها پیش برنامه‌ریزی شده بود بیش از 70 هزار نفر از کارکنان و دانشجویان 150 دانشگاه، 100 هزار کارگر بخش خدماتی، رانندگان آمبولانس و کارکنان 14 شرکت راه‌آهن ریلی و بسیاری از اعضای اتحادیه آموزش ملی مشارکت داشتند و معلمان نیز با تعطیلی 85 درصد کلاس‌های درس به تظاهرکنندگان پیوستند و خشم خود را از طرح جنجالی دولت برای ارائه پایین‌ترین سطح خدمات در روزهای اعتصاب توسط نیروهای داوطلب و ارتش نشان دادند.
داونینگ استریت اعلام کرده است که دیروز 600 نیروی ارتش و همچنین نیروهای داوطلب و خدماتی برای پر کردن پست‌های خالی مانده بویژه در حوزه حمل‌ونقل و خدمات عمومی مستقر شده بودند.
با وجود این تمهیدات دولتی اما همچنان ایستگاه‌های خالی قطار و سردرگمی مسافران در راه‌آهن و حتی فرودگاه‌ها در روز چهارشنبه، از شکست این طرح حکایت داشته است.
حدود 85 درصد از مدارس انگلیس به‌صورت کامل یا محدود تعطیل شده‌اند و خانواده‌ها نیز از این امر رضایت دارند. دکتر ماری بوستد، رئیس اتحادیه آموزش ملی به بی‌بی‌سی گفت: معلمان حاضر در اعتصاب‌ها، با انبوهی از پیام‌ها حمایت خود را از این اقدام کادر آموزشی اعلام کرده‌اند.
بی‌تفاوتی دولت به اعتصاب‌ها
بی‌اعتنایی دولت به اعتراض‌های پراکنده کادر درمان، آموزش، خدمات عمومی و حمل‌ونقل به خاطر عدم تناسب درآمدها و رشد تورم، سبب جدی شدن برنامه اعتراضات و رقم خوردن بزرگ‌ترین اعتصاب در سراسر انگلیس شده است. کوین کورتنی، یکی از مدیران اتحادیه آموزش ملی به گاردین گفت: «فکر می‌کنم گیلیان کیگان، وزیر آموزش دولت امیدوار به بی‌اثری اعتصاب و ناامیدی مردم است اما او اشتباه می‌کند و اعتصاب‌های بعدی در راه است. ما این توافق را ضروری می‌دانیم.» گیلیان کیگان به‌تازگی در پاسخ به شائبه دستمزد پایین معلمان و نیاز آنها به یاری بانک غذا گفته بود: «اینکه فکر کنیم معلمان همیشه نیازمند چنین کمک‌هایی هستند، قابل قبول نیست.»
این اظهارات در حالی است که بسیاری از اتحادیه‌ها ماه‌ها شکست مذاکره با دولت و نبود یک تصمیم منسجم برای حل بحران را از دلایل گسترش اعتراضات عنوان کرده‌اند. در همین حال جرمی کوربین، رهبر سابق حزب محافظه‌کار نیز در پیامی توئیتری با ابراز حمایت از این اعتراضات نوشت: «آنها به دستمزد پایین‌شان معترض هستند. آنها تشنه عدالت اجتماعی هستند و برای همه ما می‌جنگند.»
حدود 300 هزار معلم در اعتصاب‌های دیروز مشارکت داشتند که بزرگ‌ترین آمار در دست‌کم یک دهه اخیر است. ماری بوستد، رئیس اتحادیه آموزش ملی خاطرنشان کرد: «در 12 سال گذشته افول فاجعه‌باری در سطح دستمزدها داشتیم. بدون شک هیچ کس با اعتصاب موافق نیست اما وقتی دولت بی‌اعتنایی می‌کند و براحتی می‌گوید همین کافی است، همه چیز باید تغییر کند.»
هفته‌های جنجالی
در حالی که تورم در انگلیس بیش از 10 درصد-بالاترین سطح در 4 دهه اخیر- است، انگلیس در ماه‌های اخیر با موجی از اعتراضات در بخش‌های مختلف روبه‌رو بوده است. این در حالی است که دولت این تورم را برای افزایش دستمزدها کافی نمی‌داند و ایجاد تغییر در سطح حقوق‌ها را تنها به بالارفتن تورم ناشی از سوخت وابسته کرده‌اند. به گزارش رویترز تنها در یک ماه گذشته ضرری که اعتصاب صنعتی بزرگ 2023 برای انگلیس دربرداشته، 1،7 میلیارد پوند اعلام شده است که حدود 0،1 درصد درآمد خالص ملی این کشور را شامل می‌شود. به طور مثال اعتصاب معلمان روزانه 20 میلیون پوند به دولت زیان می‌رساند. این تنها بعد اقتصادی اعتصاب‌ها است اما بعد سیاسی آن تبعات سنگینی است که این اعتصاب‌ها بر دولت ریشی سوناک خواهد گذاشت. نتایج نظرسنجی‌ها نیز چندان به سود او نیست. به طوری که حزب محافظه‌کار با اختلافی 25 درصدی از حزب کارگر پیشتاز است اما همچنان تحقیقات نشان می‌دهد که دولت نسبت به اعتصاب‌کنندگان و کنترل اعتراضات نه تنها رویکردی مناسب نداشته که بسیار پرانتقاد عمل کرده است.
اینکه در اعتصاب‌های دیروز بیش از 120 نهاد دولتی و ده‌ها هزار نیروی کار دانشگاهی و خدمات عمومی مشارکت داشته‌اند فاجعه غیرقابل انکاری است، اما اوضاع برای دولت انگلیس، زمانی وخیم‌تر خواهد شد که پرستاران، کارکنان اورژانس و رانندگان آمبولانس و دیگر بخش‌های بهداشت و درمان و همچنین آتش‌نشانان نیز به این اعتصاب بپیوندند.
یکی از معلمان معترض به خبرنگاران گفت:«شـــــــــاید 10 ســـــال قبل تدریس شغلی بود که به همه توصیه‌اش می‌کردم اما حالا اوضاع تغییر کرده است. گرچه همچنان عاشق تدریس هستم اما نبود نیروی کار کافی و دستمزدهای پایین، شرایط را برایم کسل‌کننده و زجرآور کرده است.»
