زهره صفاری/ یک سال پس از کشف 93 گور کودکان بومی در بریتیش کلمبیا، محققان کانادایی در کاوش‌های جدید 66 گور جدید پیدا کرده‌اند که سبب بروز نگرانی‌هایی درباره سرنوشت سخت بومیان در این مناطق شده است. این فضا در حالی ایجاد شده است که شواهد نشان می‌دهد اوضاع برای بومیان بسیاری دیگر از کشورهای غربی نیز بسامان نیست، به‌طوری که بومیان استرالیایی نیز برای انعکاس این شرایط سخت، در روز استقلال این کشور، با برگزاری تظاهرات‌های چند هزار نفری، برای چندمین سال متوالی خواستار به رسمیت شناختن حقوق بومیان و تغییر نام این روز شدند.
به گزارش سایت تورنتو استار کانادا، رسوایی پیش آمده در کانادا آن هم یک سال پس از جنجال کشف گورهای دسته‌جمعی کودکان بومیان کانادایی در نزدیکی یک گورستان تاریخی در 500 کیلومتری شمال ونکوور، اتفاقی است که مقامات این کشور به سادگی نمی‌توانند از آن عبور کنند. ویلی سلار، رئیس مؤسسه ویلیامز لیک فرست نیشن با تأیید وجود 66 گور جدید در مناطق تحت مالکیت مدرسه سنت ژوزف در فاصله سال‌های 1891 تا 1981، نتایج را رعب‌انگیز و ترسناک خواند و گفت: «تاریخ نشان می‌دهد، مأموریت مدرسه سنت ژوزف و مناطق حومه‌ای آن بسیار تاریک و تلخ بوده است. مستندات هر روز بیشتر می‌شوند و آمارهای به دست آمده و گفت‌و‌گو با بازماندگان و خانواده این کودکان این واقعیات را ملموس‌تر می‌کند.» براساس گزارش این مؤسسه، گورهای تازه کشف شده در جریان کاوش‌های تخصصی و از طریق دستگاه‌های راداری پیدا شده‌اند. اما انتشار این خبر، چندین کاوش مشابه در چند وقت اخیر را نیز افشا کرده است. اوایل این ماه نیز محققان ساسکاتچوان فرست نیشن اعلام کردند که با نفوذ دستگاه‌های راداری در عمق خاک به حدود 2 هزار شی شبیه استخوان دست یافته‌اند که می‌تواند گورهای کودکان مدرسه لبرت باشد. این نتایج پس از کشف جمجمه 100 ساله متعلق به یک کودک به ثبت رسیده است. یک روز پس از آن نیز در کنورای اونتاریو 171 اکتشاف مشابه دیگر ثبت شده که به نظر می‌رسد گورهای دیگری باشند.
رسوایی 2021
پرونده هولناک گورهای کودکان بومی در کانادا از مه 2021 داغ شد؛ زمانی که بیش از 200 منطقه با این شواهد فاجعه‌بار کشف شد. سلارز، رئیس مؤسسه ویلیام لیک فرست نیشن، معتقد است: «782 کارشناس ژئوفیزیک در این منطقه مشغول کار هستند. در حال حاضر شواهد تاریخی نشان می‌دهد، این منطقه در بیشترین زمان در اختیار کاتولیک‌ها بوده است اما نباید فراموش کرد که هنوز تحقیقات در مراحل ابتدایی هستند و هر چه گفته می‌شود به نتایج به دست آمده تا امروز مربوط است. تحقیقات بیشتری در حال انجام است و به‌زودی شواهد روشن‌تری به دست خواهد آمد.» براساس آخرین گزارش‌ها، بقایای این اجساد هنوز از خاک بیرون نیامده است اما آنچه آمار نشان می‌دهد کودکانی از 48 ملیت مختلف در آن زمان در این مدارس حضور داشته‌اند. ویتنی اسپرینگ، رئیس گروه تحقیق در این خصوص معتقد است: «بررسی‌های اولیه نشان از جنایتی دارد که در مدرسه سنت جوزف علیه کودکان انجام شده است. حتی شماری از بازماندگان و اسناد بایگانی شده فاش کرده‌اند که در فاصله سال‌های 1886 تا 1981، دست‌کم 28 کودک سر به نیست و اجسادشان سوزانده شده و در گورهای بی‌نام و نشان دفن شده‌اند. با توجه به اینکه یکی از بازماندگان به تازگی درگذشت، لزوم جمع‌آوری اطلاعات در این زمینه از دیگر افراد مطلع در اولویت قرار گرفته است.»
آنچه گزارش‌های تی آر تی ورلد نشان می‌دهد بیش از 150 هزار کودک بومی در فاصله سال‌های 1825 تا 1990 میلادی در مدارس مخصوص بومیان زندگی می‌کردند. متولی این مدارس دولت کانادا بود و چندین گروه بانفوذ مذهبی اداره آنها را در اختیار داشته‌اند. مأموریت آنها پاکسازی سنت‌های بومیان و متمایل کردن نسل جدید آنها به سمت فرهنگ سفیدپوستان بود، اما در همین دوران بیش از 4100 کودک در این مدارس جان باختند و در گورهای دسته‌جمعی دفن شدند. این در حالی است که تاکنون بالای 1900 گور بدون نام نیز از این کودکان در این مناطق کشف شده است.

نگـاه

 خشم ساکنان اصلی استرالیا از روز اشغالگری

ده‌ها هزار استرالیایی در حمایت از بومیان این کشور با حضور گسترده در خیابان‌های شهرهای مختلف، خشم خود را از سیاست‌های پرفشار سیاسی و اجتماعی نشان داده و خواستار تغییر عنوان این روز و همچنین حل مشکلات اساسی بومیان از جمله تبعیض‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی و به رسمیت شناختن حق بومیان در قانون اساسی با برگزاری رفراندوم شدند.
به نوشته گاردین، با‌ آنکه روز 26 ژانویه از قرن نوزدهم میلادی تاکنون به‌عنوان روز استرالیا خوانده می‌شود اما از سال 1994 دولت آن را به‌عنوان روزی ملی تعطیل رسمی اعلام کرد. این در حالی است که بسیاری از بومیان این روز را سالگرد تجاوز بریتانیایی‌ها به خاک استرالیا و روز تهاجم می‌دانند و خواستار تغییر این مناسبت هستند و همواره خشم خود را از آن ابراز کرده‌اند. تظاهرکنندگان در همین راستا روز پنجشنبه پلاکاردهایی با عنوان «روز تهاجم»، «روز آزادی» و «روز حاکمیت» و در برخی تصاویر پرچم‌های بومیان استرالیا را در دست داشتند و مراسم‌های سنتی بومیان را اجرا می‌کردند.
پروفسور مارسیا لانگتون که در میان معترضان حضور داشت، گفت: «باید این دروغ‌ها تمام شود. روز استرالیا بزرگ‌ترین دروغ است. ما می‌توانیم تاریخ دیگری پیدا کنیم. از طرفی باید با صداقت بیشتری درباره تاریخ استرالیا صحبت کنیم تا از این راه بتوانیم به خانواده‌های بازماندگان جنگ احترام بگذاریم.»
شمار معترضان به نامگذاری 26 ژانویه به‌عنوان روز استرالیا هر ساله افزایش می‌یابد اما همچنان واکنشی از سوی دولت‌های این کشور بروز نکرده است.
آنتونی آلبانیز، نخست‌وزیر استرالیا در جریان سخنرانی در مراسم برافراشتن پرچم بومیان در شهر کانبرا، پایتخت استرالیا گفت: «ما فرصت زندگی در این قاره که قدیمی‌ترین فرهنگ پیوسته دنیا را دارد به رسمیت می‌شناسیم. گرچه این روز یک روز دشوار برای بومیان استرالیا است اما هنوز دولت هیچ برنامه‌ای برای تغییر نام این روز ندارد.»
نتایج نظرسنجی‌ها در سال 2023، نشان از حمایت 26 درصدی استرالیایی‌ها از این طرح دارد که این رقم نسبت به سال گذشته 20 درصد و نسبت به 2019، 15 درصد افزایش داشته است. حامیان این طرح معتقدند با توجه به همراهی افراد بیشتری با این طرح در هر سال، به نظر می‌رسد سیاست تدریجی تغییر نام این روز اجتناب‌ناپذیر باشد.
داتون از برگزارکنندگان این اعتراضات معتقد است: «ما نباید از گذشته‌مان شرمنده یا متأثر باشیم بلکه باید به آن افتخار کنیم. در حال حاضر پاک کردن بخشی از تاریخ برای ساخت بخشی دیگر واقعاً ضروری نیست.»
به گزارش ایرنا به نقل از سی‌دی بی، از جمعیت 25 میلیون نفری استرالیا، حدود 880 هزار نفر از‌ نژاد بومیان این کشور به شمار می‌روند که از نظر شاخص‌های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی با نابرابری ریشه‌ای مواجه هستند.