داریوش کمالی‌آزاد

دبیر سرویس ویراستاری

همیشه و در هر حرفه‌ای هستند عده‌ای که فعالیت‌شان یا حتی خودشان دیده نمی‌شوند و نمود آنچنانی ندارند؛ از جمله در همین حرفه خودمان روزنامه‌نگاری. در هر نشریه‌ای بسته به تعداد صفحات نشریه، نفر یا نفراتی کار ویرایش و اصلاح مطالب و اخبار را انجام می‌دهند. اینها مثل کارگران طبقه زیرین تایتانیک همیشه کار دارند؛ از اول صبح تا زمان ارسال صفحات به چاپخانه اما هرگز دیده نمی‌شوند، مگر مواقعی که اشکال یا ایرادی در روزنامه چاپ شود یا حتی گاهی چاپ هم نمی‌شود! در چنین مواقعی اولین جایی که سراغش را می‌گیرند، همین گروه پرکار و پرزحمت و کم‌ادعای ویراستاران و مصححان است. اینان متأسفانه کمتر شناخته شده‌اند، حتی در بین خود روزنامه‌نگاران هم آنطور که باید با جزئیات کارشان آشنا نیستند، به‌طوری که گاهی به طعن و کنایه یا نا‌آگاهی اشاره به این می‌کنند که اینها کارشان گرفتن یا نگرفتن ویرگول‌هاست در حالی که این، فقط یکی از ده‌ها یا صدها موارد جزئی این حرفه دقیق است.
در آستانه تولد 31 سالگی روزنامه‌ایران از طرف همه کارکنان بر خود فرض می‌دانم از همه دست‌هایی که ادامه حیات فرهنگی ما را میسر کرده‌اند و می‌کنند، بخصوص شما مخاطبان عزیز صمیمانه سپاسگزاری کنم. 30 سال در کنار شما بوده‌ایم و فرهنگ ایران‌زمین را با همه توان فریاد کرده‌ایم، گفتیم و می‌گوییم که فرهنگ ما ریشه در عرفان مولانا، عشق حافظ و شادمانی خیام دارد.