احمد رفیعی وردنجانی        شاعر

سبز و سفید و قرمز، پرچم این میهنه
فداش بشمِ منه
ایستاده پیش دشمن، این همه سال یه تنه
فداش بشمِ منه

با برکت حضورش، با عزم و شوق و شورش
با موشکِ قطورش!
نشون داده یه عمره حریف هر دشمنه
فداش بشمِ منه

تو همه‌ی جبهه‌ها، هم تو زمین، هم هوا
زرنگه و ناقلا
همیشه مشت محکم به دشمناش می‌زنه
فداش بشمِ منه

وقتی که پاش بیفته، ما همه آماده‌ایم
امت آزاده‌ایم
پای وطن جون دادن، تکلیف مرد و زنه
فداش بشمِ منه

همه دلا می‌تپه به عشق نام پاکش
فدای عطر خاکش
خدا می‌دونه عشقش فراتر از گفتنه
فداش بشمِ منه

نقشه‌ش اگرچه گربه‌‌س ولی دیگه یه شیره،
زور تو کتش نمی‌ره
آینده‌مون با امید به لطف حق روشنه،
فداش بشمِ منه

نام قشنگ ایران تو قاب دل‌هامونه
تموم دنیامونه
نبض تمام ماها، وطن وطن وطنه
فداش بشمِ منه

بازم با ایل و تبار می‌ریم به عشق وطن
برای رأی دادن
با کوچیکا، بزرگا، با بابا و با ننه
فداش بشمِ منه