علیرضا عبدی      طنز پــرداز 

مجری: سلام. خوش اومدید به برنامه‌ی «میزگرد سیار» امروز چهارشنبه ۲۱ فوریه‌ست و ما میزمون رو این‌جا توی این کوچه‌ی باصفا گذاشتیم تا با متصدیان امر به بررسی نقش زبان مادری در کشور بپردازیم. یه نمه سوز می‌آد ولی خب ما برای شما همراهان عزیز، هر کاری لازم باشه امتحان می‌کنیم. پخش ما هم هر روز روی یه فرکانس متفاوته؛ به دوستانتون اطلاع بدید که امروز سیمبُل رِیت ۸۷۶ و هات‌برد ۹۸۱۳ هستیم. در تلاش برای دائمی شدن بودیم که منوتو تعطیل شد و الآنم میزگردبه‌دوشیم! همراهی‌مون کنید تا همین‌جا توی بوستون یا شیکاگو یا شاید حتی تگزاس ثابت بشیم. با اولین کارشناس شروع می‌کنیم.
کارشناس یک. درود و دو صد بدرود خدمت یکان‌یکان شما عزیزان. این میزگرده؟
مجری: بله دیگه.
کارشناس: چرا مثلثیه؟
مجری: خب سه تا هستید دیگه.
کارشناس: تا میزگرد نباشه من حرفی ندارم و از این‌ کوچه رد می‌شم.
مجری: خیر پیش. خب... دوستان همراه، ما کارشناس اول رو از دست دادیم. بریم برای کارشناس دوم. بفرمایید.
کارشناس: وات؟ وای ام آی هیِر؟
مجری: فارسی... کلام مادری...
کارشناس: آر یو کیدینگ می؟ آیم آیریش! یو سد ور هوینگ لانچ.
مجری: خب مثل این‌که باید ایشونم از دست بدیم. فقط دنبال ناهاره. گفتیم ناهار با یه تحلیل. بچه‌های پشت‌ دوربین من از شما فقط لگد می‌خوام. ایشونم لگدی کنید تا نیاد جلوی دوربین ما.
مجری: خب تا کارشناس سوم هست، بریم سراغش.‌
کارشناس: من اوری دِی خیلی هَو دیفیکالتی برای این موضوع.
مجری: بله. برای همین دیفیکالتی شما رو آوردیم. راه‌کاری هم دارید.
کارشناس: بله‌. کسی که خیلی با ادا و شویینگ بخواد رُل بازی کنه، کنسله.
مجری: اینم آسیب می‌زنه به زبان مادری.
کارشناس: ایگزکتلی. فادرِ زبانِ مادری رو درمی‌آره!
مجری: راستی چرا خودتون این‌جوری صحبت می‌کنید؟
کارشناس: من کنسلم دیگه...
مجری درخواست لگد سوم از تیم تولید می‌کند.