رامین زارعی        روزنامه‌نگار و طنز پرداز

شه‌سوار به نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی «حسین نمازی» است که فقط در این فیلم بازی نکرده وگرنه می‌توانست یک تنه همه‌ی عناوین را فتح کند. نمازی که پس از ساخت «شادروان» به سراغ این فیلم آمده، سعی کرده است همان فضای کمدی را ادامه دهد. فیلم پیش از آنکه کمدی باشد یک نیمچه درام اجتماعی است که در حال و هوایی بانمک ساخته شده‌است. طنز این فیلم بیشتر بر پایه‌ی کمدی موقعیت است (البته زیاد دلتان را صابون نزنید، چون قرار نیست هِرهِر بخندید).
داستان این فیلم درباره‌ی یک زوج جوان است که مدت‌هاست قصد دارند مثل هزاران جوان دیگر عروسی بگیرند اما هر بار با اتفاقی تلخ یعنی مرگ، برنامه‌ها به هم خورده است و این بار نیز همین اتفاق رخ می-دهد با این تفاوت که برادر عروس با بازی «مهرداد صدیقیان» می‌خواهد هرطور شده این بار عروسی سر بگیرد. فضای پرورش خر که کار اصلی این خانواده است نیز به ساخت یک فضای باحال کمک کرده است ولی خر به تنهایی نمی‌تواند خلأهای فیلمنامه را جبران کند. هرچند صرف حضور خر در هر فیلمی کار را برای کمدی راحت می‌کند و نقش پررنگی در موفقیت کار ایفا خواهد کرد.
کمدی بودن فیلم، مانع از این نمی‌شود که اشکتان را درنیاورد و در زمان‌هایی از آن، روایت تلخ خودش از زندگی را نشان ندهد. همین روایت تلخی و شیرینی زندگی باعث سختی کار برای کارگردان شده‌است و در مقاطعی تماشاگر را رها می‌کند یا بهتر بگویم تماشاگر فضای قصه را گم می‌کند. بازیگران فیلم اکثرا بازی‌های یکدستی از خود نشان داده‌اند و به‌جز مهرداد صدیقیان که شاید جزو معدود تجربه‌های کمدی‌اش باشد، سایر بازیگران، همه این کاره هستند و تقریبا بازی‌های همیشگی خودشان را به نمایش گذاشته‌اند.
درمجموع این فیلم، فیلم بدی نیست، فیلم خوبی هم نیست. شاید بتوان گفت متوسط است ولی مطمئنا در زمان اکران و در گیشه کار بسیار سختی برای پرفروش شدن خواهد داشت و بعید است بتواند به رکورد کمدی‌های پرفروش نزدیک شود.