فرشته پناهی
شاعر

جنگ یعنی چه بیا تا صلح را معنا کنیم
با زبان خوش بگو، اصلا چرا دعوا کنیم؟

تا که باب گفتگو باز است، جنگیدن چرا؟
صلح را با دیپلماسی می‌شود برپا کنیم

فوق فوقش اخم کن یا پرت کن خودکار را
بی‌هزینه، شاد و سرخوش عهد را امضا کنیم

مردم از صرف هزینه خسته‌اند از این جهت
راه حلی ساده و کم‌خرج‌تر پیدا کنیم

سایه‌ی جنگ از سر ما دور خواهد شد اگر
دستها را نایس و شیک و مجلسی بالا کنیم!

هرچه داریم عینهو لوتی مرامان قدیم
باادب تسلیم پیش لشکر اعدا کنیم

مردم مستضعف دنیا به ما چه؟! لازم است
توی قلب کدخدا راه نفوذی وا کنیم

در جواب نیش بازش پاسخ آمد: زارت! بومب!
درس عبرت شد مبادا خنده‌ی بیجا کنیم!

دیپلماسی آخرش ماسید روی صورتش؛
خنده را ول کن بیا قدر توان دعوا کنیم