در حافظه موقت ذخیره شد...
به بهانه تولد 83 سالگی رادیو
یک نوستالژی ماندگار
زمانی شنیدن صدا از درون جعبه جادویی شبیه معجزه بود و برای اغلب افراد داشتن یک رادیو، آرزو و شاید مایه مباهات و فخرفروشی محسوب می‌شد.
گرچه رادیو در این بازه 83 ساله فراز و فرودهای متعددی را پشت سرگذاشت اما از همان ابتدا به گونه‌ای وارد خانه‌ها شد که خیلی زود علاوه بر روی تاقچه خانه‌ها و بعدها داخل خودروها، بر دل میلیون‌ها شنونده جا خوش کرد و مونس تنهایی بسیاری در نیمه شب‌ها شد.
سال‌ها تنها طلایه‌دار خبررسانی جامعه بود و خوراک‌های خبری متعددی را منتقل کرد و ناشر افکار بسیاری شد. اما بعد از مدتی با ورود تلویزیون و در ادامه گسترش اینترنت و شبکه‌های اجتماعی نقش این رسانه فراگیر کمتر شد و به تعبیر برخی از کارشناسان ارتباطات، تا حدی هم عقب‌نشینی کرد.
به طور قطع مؤلفه‌ها و شاخصه‌های رادیو با هیچ رسانه دیگری قابل قیاس نیست.
از برانگیختن تخیل شنونده تا صداقتی که کمتر در سایر رسانه‌ها دیده می‌شود. به طور قطع اگر رادیو به جای ایستایی گام به جلو برمی‌داشت، می‌توانست امروز رسانه موفق‌تری باشد.
واضح است که تعدد شبکه‌ها در رادیو بدون توجه جدی به کیفیت و محتوای برنامه ها نه تنها کمکی به رشد کیفی آثار نمی‌کند بلکه باعث می‌شود ماحصل کار آن کمرنگ شود.
در عصر حاضر که رسانه‌ها برای رشد کیفی و جذب مخاطب هر ثانیه دست از تلاش برنمی‌دارند، رادیو به عنوان یکی از نوستالژیک‌ترین رسانه‌های در دسترس و البته ارزان باید بتواند در ادامه مسیر جای خود در خانه‌ها و خودروها را محفوظ نگه دارد.
بدون تردید رادیو با تغییر رویکردها متناسب با خواست مخاطبان نسل جدید و رضایت نسل‌های پیشین هنوز هم می‌تواند برای ما ایرانی‌ها یک نقطه عطف و یک رسانه قابل اعتماد محسوب شود.
رسانه‌ای که هم توانایی رقابت با فضای مجازی را دارد و هم ظرفیت‌های بزرگی که از آنها در جهت رشد و اعتلای کیفی آثار و تحقق اهداف بهره‌مند شود.
