دولت مسعود پزشکیان با تدوین و تصویب «سند ملی هنرهای نمایشی» نقطه عطفی در تاریخ تئاتر ایران رقم زد. برای اولین بار، هنر نمایش در کشور صاحب نقشه راهی جامع و مدون شد؛ سندی که به چالشهای دیرینهای همچون تمرکزگرایی، کمبود زیرساختها، ضعف حمایتهای مالی و نبود نظام آماری پاسخ میدهد و مسیری پایدار برای توسعه این حوزه ترسیم میکند. تصویب این سند موجب شد اعتماد اهالی تئاتر تقویت شود و امکان برنامهریزی بلندمدت برای ارتقای جایگاه هنرهای نمایشی فراهم آید. علاوه بر این دستاورد کلان، اقدامات شاخص دیگری نیز در دستور کار قرار گرفت؛ از جمله پیشبینی تأسیس «بنیاد ملی تئاتر ایران»، راهاندازی «موزه هنرهای نمایشی کشور»، بازنگری در ضوابط صدور پروانه نمایش و تقویت حضور بینالمللی هنرمندان ایرانی. این مجموعه اقدامات نشان میدهد که دولت در پی ایجاد ساختاری پایدار، آیندهنگر و پویا برای تئاتر کشور است تا هنر نمایش بهعنوان یکی از مهمترین عرصههای فرهنگی ایران جایگاه واقعی خود را بازیابد.
