دکتر صفایی رئیس بیمارستان شهید مدنی تبریز از سال‌ها همکاری با مسعود پزشکیان می‌گوید

پزشک توانمندی که هیچ گاه مطب خصوصی نداشت

مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهوری است که با وجود حاذق بودن در جراحی قلب، ترجیح داد برای حل مشکلات کلان جامعه آستین بالا بزند و دست بشوید. با این حال او از حیث ویژگی‌های شخصی و نوع تفکر همچنان همان جراحی است که اولویتش حمایت از قشر آسیب‌پذیر جامعه بوده و با بیماران و همکارانش در نهایت صداقت رفتار کند. این روایتی هر چند کوتاه است که دکتر ناصر صفایی، جراح قلب و عروق و رئیس بیمارستان شهید مدنی تبریز از سال‌ها همکاری با «دکتر مسعود پزشکیان» به «ایران» گفت.

مهراوه خوارزمی
گروه سیاسی

 مسعود پزشکیان در کسوت جراحی چه مختصاتی داشت؟
دکتر پزشکیان هیچ وقت مطب شخصی نداشت. از زمانی که پزشک شد و در تخصص جراحی قلب کار کرد، همیشه در بیمارستان‌های دولتی به مردم خدمت کرد. سال‌های سال در بیمارستان شهید مدنی تبریز همکار بودیم. البته مقاطعی که عهده‌دار مسئولیتی می‌شدند، مثلاً در سال‌های وزارت و نمایندگی از حجم حضورشان در بیمارستان کم می‌شد.
 
در سال‌های نمایندگی‌اش چه میزان عمل جراحی انجام می‌داد؟
بعد از اینکه دوره مسئولیت ایشان در وزارت بهداشت و درمان تمام شد، به تبریز و به بیمارستان شهید مدنی برگشت. بعد از آن دوره، در یک بازه زمانی یعنی نزدیک به دوسال دوباره به وضعیتی برگشت که تمام‌وقت در بیمارستان حضور داشت و بیماران را عمل می‌کرد. اما سال 1386 که به عنوان نماینده اول حوزه انتخابیه تبریز به مجلس راه یافت و در همه سال‌های پس از آن که با رأی مردم در ادوار مختلف مجلس حضور داشت، روزهای پنجشنبه و شنبه و گاهی هم روزهای دوشنبه که مجلس جلسه علنی نداشت، به تبریز می‌آمد تا هم به امور مردم و حوزه انتخابیه رسیدگی کند و هم در بیمارستان با انجام عمل‌های جراحی قلب، این تخصص خودش را در اختیار مردم بگذارد.
 
در این دوره زمانی که اشاره کردید، عمل‌های جراحی‌ دکتر پزشکیان به لحاظ هزینه‌های مادی و دستمزد پزشک جراح به چه صورت بود؟ عام المنفعه بود یا منبع درآمد آقای پزشکیان محسوب می‌شد؟
این عمل‌های جراحی منبع درآمد دکتر پزشکیان بود. البته دکتر پزشکیان از ابتدا به مسائل مادی علاقه‌ای نداشت و در همه این عمل‌های جراحی، به همان حقوقی که می‌گرفت و همان دستمزد و کارانه‌ای که بیمارستان به جراح می‌داد، قناعت داشت. او بیشتر به این فکر می‌کرد که در جامعه نقش مؤثرتری ایفا کند و به خدمت‌رسانی علاقه داشت. آن زمان در ماه 5 یا 6 جراحی انجام می‌داد و پول همان جراحی‌ها را از بیمارستان می‌گرفت.
 
بدون تعارف، در ارزیابی شما به عنوان یک همکار، دکتر پزشکیان چگونه جراحی است؟
در حرفه خودش جراح توانمندی است. اما بیش از جراحی، علاقه داشت که در کشور تأثیرگذار باشد. او انسان صادقی بود که همواره در گفت‌و‌گو با همکاران بر حمایت از اقشار محروم تأکید می‌کرد. بیشتر در این فکر بود که برای این مردم منشأ خیر باشد تا اینکه بخواهد برای خودش مال‌اندوزی کند. انقلابی بودن پزشکیان از سال‌های قبل از پیروزی انقلاب شروع شده بود؛ سال‌هایی که در انجمن‌های اسلامی‌فعالیت می‌کرد هم همین تفکرات را داشت و با این ایده حرکت می‌کرد.
 به نظر شما بیشتر در جراحی موفق بود یا در سیاست؟
نظر واقعی من این است که در هر دو موفق بود.
 از نظر جراحی هم در دوره کاری‌اش موفق بود، یعنی چه در بیمارستان شهید مدنی و چه در بیمارستان شهید رجایی، از جمله جراحان معروف و مطرح بود.
 از نظر سیاسی هم فارغ از اینکه بخواهم درباره خروجی کار ایشان در مجلس و دولت ارزیابی داشته باشم، باید بگویم او آنچه از دستش بر می‌آمد انجام می‌داد و می‌دهد، زیرا در اینکه از مشکلات مردم گره گشایی کند دریغ ندارد.
 
در یک سال گذشته هم که رئیس‌جمهوری شدند، برنامه مشخصی برای عمل‌های جراحی داشتند؟
در اول خرداد که دکتر پزشکیان به تبریز آمده بودند، برای انجام عمل جراحی اعلام آمادگی کردند. ما هم دو عمل برای ایشان تنظیم کردیم که رسانه‌ای هم شد. در این دو عمل، دریچه میترال دو بیمار قلبی را جراحی و تعویض کردند. برنامه ما این بود که باز هم برای جراحی به تبریز بیایند. اما متأسفانه جنگ تحمیلی اخیر پیش آمد و فضای کشور متفاوت شد. اگر این طور نمی‌شد، می‌شد عمل‌های دیگری ترتیب داد. خود دکتر پزشکیان به جراحی قلب علاقه خاصی دارد. همیشه می‌گفت «ما باید بتوانیم منشأ اثرات خیر در جامعه باشیم ، اگر در یک ماه 30 عمل انجام بدهم شاید در سال بر زندگی هزار نفر تأثیر بگذاریم، اما اگر بتوانم کمک کنم تا قانون درستی نوشته شود، شاید 10 میلیون نفر از این قانون خوب زندگی بهتری داشته باشند.»
 
چه ویژگی‌ در دکتر پزشکیان برای شما بیشتر جلب توجه می‌کند؟
او نهایت صداقت و روراستی است. همین حالا در دوران ریاست جمهوری هم مواردی پیش می‌آید که می‌بینیم صداقت مهم‌ترین ویژگی او است. شخصیتی نیست که بخواهد به قول معروف، مشکلی را توجیه کند، بلکه گفتن واقعیت و آنچه به آن اعتقاد دارد را تعهدی بین خود و خدایش می‌داند و می‌خواهد آنچه می‌گوید توأم با صداقت باشد. در گذشته هم در گفت‌و‌گوهای‌مان یک جمله را از او بسیار می‌شنیدیم؛ این جمله که «مسلمان نباید دروغ بگوید.»

 

صفحات
آرشیو تاریخی
شماره هشت هزار و هشتصد و نوزده
 - شماره هشت هزار و هشتصد و نوزده - ۰۳ شهریور ۱۴۰۴