تحریم‌های یک‌جانبه ایالات متحده بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۱ سالانه عامل مرگ بیش از نیم میلیون انسان شده است که از مرگ و میر سالانه جهانی ناشی از درگیری‌های مسلحانه بیشتر است.

بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۱، تحریم‌های یک‌جانبه سالانه باعث مرگ و میر تخمینی ۵۶۴، ۲۵۸ نفر شده است.  بیش از پنج برابر تعداد افرادی که سالانه در نبردهای مسلحانه مستقیم کشته می‌شوند. این هشدار از گزارش جدیدی که در مجله لنست منتشر شده، گرفته شده است که داده‌های مرتبط با چگونگی تأثیر تحریم‌ها بر مرگ و میر را بررسی می‌کند.
نویسندگان این مطالعه استدلال می‌کنند: «از دیدگاه حقوقی، شواهد مبنی بر اینکه تحریم‌ها منجر به تلفات جانی می‌شوند برای تعلیق آنها باید کافی باشند.» اما این به دور از واقعیت است. در طول همین دهه، تقریباً یک چهارم از کل کشورهای جهان تحت تحریم‌ها قرار گرفتند که عمدتاً ناشی از افزایش شدید اقدامات اقتصادی یک‌جانبه اعمال شده توسط ایالات متحده و متحدان اروپایی آن بودند.
در حالی که تحریم‌های غربی «ادعا می‌کنند که هدف‌شان پایان دادن به جنگ‌ها، حفاظت از حقوق بشر یا ترویج دموکراسی است»، این گزارش نشان می‌دهد که آنها کاملاً برعکس عمل می‌کنند. با محدود کردن توانایی یک کشور برای واردات کالاهای ضروری مانند غذا، دارو و لوازم پزشکی و با کاهش بودجه‌های عمومی، تحریم‌ها به طور سیستماتیک سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی و سایر خدمات حیاتی را تضعیف می‌کنند.
کارلوس ران، معاون سابق وزیر امور خارجه در آمریکای شمالی، به
 Peoples Health Dispatch گفت: «اقدامات قهری یکجانبه اعمال شده بر ونزوئلا، تلفات ویرانگری را بر اکثر مردم وارد کرده است و این یک مجازات جمعی و در نتیجه جنایتی علیه بشریت است. ما هرگز نمی‌توانستیم دقیقاً بدانیم که اگر این اقدامات نبود، چه تعداد جان می‌توانست نجات یابد. برنامه‌های دولتی که به طور جزئی یا کاملاً یارانه‌ای دارو برای بیماری‌های مزمن، از جمله درمان HIV و سرطان توزیع می‌کردند، تحت تأثیر قرار گرفتند.»
همه‌گیری کرونا این معضل را حتی بیشتر مورد توجه قرار داد. کشورهایی مانند ایران و ونزوئلا برای واردات لوازم ضروری، از جمله کیت‌های آزمایش، مواد واکسن و خود واکسن‌ها، با مشکل مواجه شدند.
ران خاطرنشان کرد: «کارزارهای واکسیناسیون به دلیل ناتوانی در تهیه اجزای خاص مختل شد و خطرات سلامتی را برای کودکان در موقعیت‌هایی که می‌توانستند کاملاً قابل پیشگیری باشند، افزایش داد.» قابل توجه‌ترین و ظالمانه‌ترین مورد، واکسن‌های کووید۱۹ بود که ونزوئلا اجازه خرید آنها را با استفاده از بودجه عمومی که در حساب‌های خارجی غیرقانونی مسدود شده‌اش نگهداری می‌شد، نداشت. در شروع همه‌گیری، ونزوئلا می‌توانست به راحتی تمام واکسن‌های مورد نیاز برای کل جمعیت خود را از این حساب‌ها خریداری کند، حساب‌هایی که برخی از آنها تا به امروز مسدود مانده‌اند.
  تمام تحریم‌های اقتصادی، تحریم‌های درمانی هستند.
در سرمقاله همان شماره لنست آمده است: «تمام تحریم‌های اقتصادی در نهایت به عنوان تحریم‌های حوزه بهداشت و درمان عمل می‌کنند.» این بدان معناست که آنها بیماری و مرگ را بویژه در میان آسیب‌پذیرترین گروه‌های جمعیتی مانند کودکان و سالمندان تشدید می‌کنند.
نویسندگان این مطالعه هشدار دادند: «مرگ کودکان زیر ۵ سال، ۵۱ درصد از کل مرگ و میرهای ناشی از تحریم‌ها را در دوره ۱۹۷۰ تا ۲۰۲۱ تشکیل می‌دهد.» این مرگ و میرها نتیجه وخامت آهسته و اجتناب‌پذیر – مثل کمبود غذا، دارو و خدمات بهداشتی کارآمد - هستند. وخامت اوضاع ناشی از تحریم‌ها به مرور زمان افزایش و گسترش می‌یابد، بنابراین هر چه این اقدامات بیشتر اجرا شوند، آسیب بیشتری وارد می‌کنند.
امروزه، اکثریت قریب به اتفاق تحریم‌ها به صورت یکجانبه (و غیرقانونی)، بدون تأیید سازمان ملل، توسط ایالات متحده و کشورهای اروپایی اعمال می‌شوند. طبق این گزارش، دقیقاً همین نوع تحریم - بویژه هنگامی که توسط ایالات متحده اعمال می‌شود - بیشترین تأثیر را بر مرگ و میر دارد. از سوی دیگر، تحریم‌ها از هر نوعی به ندرت بر متحدان ایالات متحده صرف نظر از اینکه چه جنایتی انجام دهند، اعمال می‌شوند. این گزارش نشان می‌دهد: «آنها [ایالات متحده و اروپا] بعید است که تمایلی به تحریم متحدان خود داشته باشند. اگر این کار را انجام دهند، زمانی اتفاق می‌افتد که اجماع زیادی حاصل شده باشد که کشور هدف به اندازه کافی تخلف کرده باشد که شایسته محکومیت چندجانبه باشد، در این صورت تحریم‌ها نیز توسط سازمان ملل اعمال می‌شوند و طبق تعریف یکجانبه نیستند.»
ظاهراً برخی از این متحدان حتی اگر مرتکب جدی‌ترین جنایات شوند، با تحریم مواجه نخواهند شد. بارزترین نمونه این امر اسرائیل است. به‌رغم نسل‌کشی مداوم در غزه - جایی که حداقل ۶۰ هزار نفر کشته شده‌اند و ده‌ها نفر هر روز در خطوط امدادرسانی به قتل می‌رسند - اسرائیل با هیچ تحریم غربی مواجه نیست. در مقابل، کوبا، ونزوئلا و ایران همچنان تحت تحریم‌های شدید هستند، در حالی که اتحادیه اروپا به طور معمول اقدامات مالی علیه فدراسیون روسیه را گسترش می‌دهد.
در سال ۲۰۰۵، جنبش سلامت مردم هشدار داد که جنگ نه تنها سلامت، بلکه تار و پود جامعه را تهدید می‌کند. در اولین نسخه از دیده‌بان سلامت جهانی، نویسندگان آن نوشتند که جنگ «تأثیر عظیم و غم‌انگیزی بر زندگی مردم دارد» و در مقایسه با بسیاری از بیماری‌های عمده، به مرگ و میر و معلولیت بیشتری منجر می‌شود. گزارش جدید لنست یادآوری می‌کند که همین امر در مورد تحریم‌ها نیز صادق است.
۲ آگوست ۲۰۲۵، نوشته آنا وراچار

 ترجمه
https://peoplesdispatch.org/2025/08/02/every-year-sanctions-kill-more-people-than-wars/