این ایده در روزهای سخت جنگ ناخواسته، با جدال جسمیو روحیام همراه صدای وحشتانگیز بمبها و گلولهها در هوای آسمان خانهام در تهران پدید آمد و من فقط ایدههای موسیقایی موجود را تحتتأثیر ریختن خون هموطنانم به هم پیوند زدم. در آن لحظه بمباران، این ایدهها را برای کسانی که مثل خودم دلهره از میان رفتن داشتند بهم پیوند زدم نه برای کسانی که در آن شب در مهتاب، زیر درخت آلبالو به شادی میگذراندند.این کار بدون توجه به تمام حرکت بخشهایهارمونی، کنترپوان و حتی ملودی در شرایط هولناک آن شب، سریع و اتفاقی انجام شده است که در واقع آهنگساز اصلی آن مردمند نه من. البته چون شرایط و امکانات نبود، نتوانستم اثر را در آن زمان ضبط و پخش کنم. ولی اکنون که شرایط مناسبتر است خوشحال میشوم تا همه یاران ایران زمینم با همه نواقص آن را بشنوند و در پناه خالق زیباییها زنده بمانند.
گزیدهای از صحبتهای هوشنگ کامکار
آهنگساز پیشکسوت به بهانه انتشار قطعه «ای یاران کجایید؟»