دکتر سید مهدی سدیدی
رئیس بنیاد بهره‌وری آستان قدس رضوی
دکترای مدیریت تصمیم‌گیری و خط‌مشی‌گذاری

بزرگی بازیگران عمده (سهامداران حقوقی و بزرگ) و نهادهای سرمایه‌گذار دولتی و شبه‌دولتی در بازارهای بورس، نه در حجم دارایی‌ها یا نفوذشان، بلکه در مسئولیت‌پذیری و آینده‌نگری آنهاست. وقتی بازار پس از بحران‌هایی چون جنگ یا بلایای طبیعی پس از مدتی توقف بازگشایی می‌شود، این بازیگران در موقعیتی حساس قرار دارند. مسئولیت‌پذیری آنها در انتخاب استراتژی‌هایی است که به جای سودجویی لحظه‌ای، ثبات بلندمدت را هدف قرار دهد. بازیگران عمده مانند صندوق‌های سرمایه‌گذاری و شرکت‌های بزرگ می‌توانند با خرید هدفمند سهام، از تکانه شدید شاخص‌ها جلوگیری کنند و به سرمایه‌گذاران خرد اطمینان دهند که بازار همچنان پویاست. بهای تمام شده بسیار اندک مجموعه‌های حقوقی بزرگ، این امکان را به راحتی برای آنها فراهم می‌کند و عملاً ریسکی را متوجه آنها نخواهد کرد.نهادهای سرمایه‌گذار دولتی و شبه‌دولتی نیز با تزریق نقدینگی یا سیاست‌های شفاف، می‌توانند اعتماد عمومی‌را حفظ کنند اما این مسئولیت، خطیر است؛ یک تصمیم نادرست مانند فروش شتاب‌زده یا مداخله غیرشفاف، می‌تواند موجی از بی‌اعتمادی و فروپاشی به دنبال داشته باشد.آینده‌نگری، وجه دیگر این بزرگی است. بازیگران عمده و نهادهای سرمایه‌گذار دولتی و شبه‌دولتی باید فراتر از بحران کنونی ببینند و بستری برای ثبات پایدار بسازند. این، یعنی پرهیز از اقدامات نمایشی یا سیاسی که تنها مسکنی موقتی‌اند. آینده‌نگری، نیازمند درک عمیق از پویایی بازار و تعهد به خیر جمعی است. در لحظه‌ای که بازار روی لبه ریسک سیاسی ایستاده، تصمیمات شجاعانه و عاقلانه این بازیگران می‌تواند اقتصاد را از ورطه نجات دهد یا آن را به عمق بحران فرو برد. بزرگی واقعی در انتخاب مسیر درست، حفظ اعتماد عمومی‌و ساختن آینده‌ای با ثبات برای همه ذی‌نفعان بازار است.