در حافظه موقت ذخیره شد...
درباره ویدیوموزیک‌های ملی-حماسی
وفاق ملی در اتحادی آهنگین
دبیر گروه فرهنگی
این روزها در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی شاهد بازتولید و بازنشر انواع و اقسام «ویدیو موزیک» و کلیپ‌های موسیقایی با موضوع ایران و ایرانی و وطن و وطن‌دوستی هستیم که به ارتقای روحیه عمومی‌و تلطیف فضای ملتهب اجتماعی ناشی از شرایط جنگی کمک می‌کند. این کلیپ‌ها را می‌توان در چند طیف متنوع موسیقایی صورت‌بندی کرد. برخی از آنها که ژانری ملی – میهنی یا شوری حماسی دارند، به دمیدن شور و غرور ملی در ذهن و ضمیر کاربران کمک کرده و روحیه مقاومت و تاب‌آوری جامعه را افزایش می‌دهند. برخی دیگر هم که موسیقی‌های غمگین هستند امکانی برای همدلی با مصائب تحمیلی ناشی از جنگ فراهم کرده و مجالی برای سوگواری جمعی و همدردی با خانواده‌های شهدای این رخداد فراهم کرده و در نهایت تاب‌آوری و مقاومت جامعه در برابر تراژدی این فاجعه را بالا می‌برند. در این میان برخی از آهنگ‌ها و قطعات و ترانه‌هایی که بیشتر سویه ملی –میهنی و لحنی حماسی دارند مورد توجه و بازنشر قرار گرفته است. قطعاتی مثل «ای ایران»، «سپیده» یا همان «ایران ای سرای امید»، یا قطعه «وطنم پاره تنم» و نمونه‌های دیگر که حالا از موقعیت نوستالژیک خود خارج شده و کارکردی استراژیک پیدا کرده‌اند؛ قطعاتی که هم شور وطن‌دوستی و ایران‌دوستی در مردم ایجاد کرده و به تقویت روحیه شجاعت و مقاومت در جامعه کمک می‌کند و از سوی دیگر خیلی‌ها با شنیدن این آهنگ‌ها اشک ریخته و سبک می‌شوند. این روزها بیشتر از هر زمان دیگری، زبان موسیقی می‌تواند شرح حال مردم باشد و هنر را در خدمت آرامش جامعه قرار دهد و بهتر از هر زمان دیگری می‌توان این جمله را فهمید: «آنجا که کلام از سخن بازمی‌ماند، موسیقی آغاز می‌شود.» این روزها موسیقی، مرهم و ملجأ مهمی‌برای مردم ماست تا خود را در آن بازیابند و تسلا دهند و در برابر دشواری‌ها و تلخی‌های شرایط، مستحکم‌تر شوند. این روزها موسیقی نه سرگرمی‌که شکلی از آگاهی و اراده است که می‌تواند به عنوان یک ابزار تأثیرگذار برای حفظ و تقویت هویت ملی و فرهنگی و تاریخی و اتحاد و وفاق ملی ما ایرانیان عمل کند.
