سونامی آغاز می‌شود؟
محمدمحسن فایضی
کارشناس مسائل فلسطین
دکتر مصطفی البرغوثی، دبیرکل جنبش ابتکار ملی فلسطین گفته است: «جهان امروز شاهد طوفانی از همبستگی با ملت فلسطین و سونامی علیه رژیم اشغالگر صهیونیستی است.»
اشاره این شخصیت مشهور فلسطینی به تظاهرات پرتعداد در شهرهای مختلف جهان و بیانیه یا موضعگیری‌های کم سابقه کشورهای اروپایی علیه اسرائیل در یک هفته گذشته است. مواضعی که بعضاً به رسانه‌های آمریکایی یا شخصیت‌های سیاسی مثل ویتکاف هم کشیده شده و انتقادات علنی نسبت به رفتار رژیم صهیونیستی در انتخاب جنگ گسترده زمینی جدید به جای آتش‌بس را شاهد هستیم.
بیانیه مشترک انگلیس، فرانسه و کانادا و تهدید به اعمال تحریم علیه جنگ افروزی‌های نتانیاهو یکی از پرسروصدا‌ترین اقداماتی است که می‌توان برای موج ایجاد شده در روزهای اخیر علیه صهیونیست‌ها از آن نام برد.
اما بخش عجیب و پرحاشیه این سونامی، دعوا و جنجال در داخل سرزمین‌های اشغالی است. ایهود اولمرت از شخصیت‌های مشهور و بدنام اسرائیلی در جهان در سخنانی گفته است: «آنچه اسرائیل اکنون در غزه انجام می‌دهد، از نظر من نزدیک به جنایت جنگی است. صحنه روشن جنگ، کشتار هزاران غیرنظامی بی‌گناه فلسطینی و شمار زیادی از نظامیان اسرائیلی است. از هر زاویه‌ای به این ماجرا نگاه کنیم، با صحنه‌ای زشت و خشم‌برانگیز روبه‌رو هستیم!»
همچنین گولان رئیس حزب دموکرات‌های اسرائیل در سخنانی پرحاشیه که با واکنش تعداد زیادی از وزرا هم روبه‌رو شد در سخنی تأکید کرد: «اسرائیل به سمت تبدیل شدن به یک کشور منفور در میان ملت‌ها پیش می‌رود. یک دولت عادی علیه غیرنظامیان جنگ به راه نمی‌اندازد، کودکان را به عنوان سرگرمی نمی‌کشد و هدف خود را آواره کردن جمعیت‌ها قرار نمی‌دهد.»
سخنانی که با واکنش نتانیاهو هم روبه‌رو شده است: «از حرف‌های گولان و اولمرت شوکه شدم. آنها آنچه را حماس علیه اسرائیل و ارتشش می‌گوید ترویج می‌کنند. افرادی میان ما هستند که به افتراهایی که علیه ما زده می‌شود، اینکه ما آپارتایدی و قاتل کودکان هستیم، مشروعیت می‌دهند. این به وجهه ما در دنیا بشدت لطمه می‌زند.»
اما دلیل این موج و سونامی ایجاد شده علیه نسل کشی صهیونیست‌ها چیست؟ سیفر بلوتزکر نویسنده اسرائیلی در یدیعوت آحارونوت بخشی از دلیل آن را پاسخ می‌دهد یعنی فرورفتن فضای داخلی اسرائیل در یک چاه اخلاقی بزرگ: «این یک واقعیت غیرقابل قبول است، به خصوص وقتی که نبرد در غزه دیگر هدف مشخصی ندارد و در عوض شعارهای توخالی به خورد مردم داده می‌شود. چه بر سر وجدان ملی ما آمد وقتی که تنها ده روز پس از قتل‌عام ۷ اکتبر، خواستار توضیح و پاسخ به تهمت خونین حماس در مورد بمباران بیمارستان المعمدانی شدیم و اکنون با توجه به آمار روزانه تلفات غزه، بدون پلک زدن یا عرق ریختن از کنار آن عبور می‌کنیم؟ که اگر درست باشد، ما در یک چاه اخلاقی عمیق فرو رفته‌ایم. اپوزیسیون صهیونیستی کجاست؟ کجایند بیدارکنندگان افکار عمومی؟»
اما به نظرم دلیل اول این رسوایی بزرگ و طوفان ایجاد شده علیه اسرائیلی‌ها، ایستادگی مردم غزه طی 18 ماه براساس اصول و عقلانیت است. علی‌رغم همه کشتارها و جنایت‌ها و گرسنگی‌ها، جهان و رسانه‌ها نظاره گر ایستادگی مردم و کنش منطقی و خارج نشدن از چهارچوب اخلاقی از سوی حماس بودند. به طور مثال می‌توان به اقدام حماس در مذاکره با آمریکایی‌ها و آزادی الکساندر اشاره کرد که موجب شد اتهام زنی و مقصرنشان دادن این جنبش در نتیجه بخش نبودن مذاکرات آتش‌بس کمرنگ شود.
دلیل سوم، گذشتن جنایات و کشتار از حد تصور و طولانی شدن آن و اصرار بر تداوم این اقدام بی‌سابقه در قرن گذشته است. اقدامی که صدای برخی راستگرایان صهیونیستی را هم درآورده و اصرار بر تداوم کشتار را رسوایی تمام عیار برای اسرائیل در جهان می‌دانند. حتی موشه یعالون وزیر جنگ سابق اسرائیل هم اعتراف می‌کند: «کشتن کودکان در غزه یک ایدئولوژی فاشیستی است که با مجوز خاخام‌ها و سیاستمدارانی مانند اسموتریچ مشروعیت پیدا کرده است.»
همچنین اقدام رسانه‌های فلسطینی و عربی در 18 ماه اخیر در بازتاب ایستادگی مردم غزه در پیوستن فضای رسانه‌ای غربی به سونامی اخیر را هم نباید از نظر دور داشت. چیزی که موجب شده است جنبش‌های اعتراضی عظیم مردمی در اروپا در حمایت از فلسطین به راه بیفتد که در بیست سال اخیر بی‌سابقه‌اند.
