«حمید شریعتی»، «رفوگر» ۵۴ ساله، سال‌هاست که با هنر خود در بازار سنتی اراک، «سرای نوذری‌ها»، به ترمیم فرش‌های آسیب‌دیده مشغول است. این هنر را از پدرش آموخت و به همسرش «فاطمه رضایی» نیز یاد داد تا دوشادوش هم در مغازه کوچک‌شان کار کنند. «رفوگری» اگرچه هنری ارزشمند است، به همان میزان اما، سختی‌های زیادی دارد. نشستن‌های طولانی و کار ظریف با نخ و سوزن، آسیب جدی به پای «حمید» زده است.
لحظه‌ای درد پا کلافه‌اش می‌کند و با تلخی می‌گوید: «پامو برای این کار دادم رفت.» کار آنها فقط به مغازه ختم نمی‌شود؛ حتی در خانه نیز، رشته‌های نخ و قلاب‌های مخصوص همیشه در دستان‌شان است. از لحاظ اقتصادی هم، اوضاع خوب نیست؛ با افزایش تولید فرش‌های ماشینی، تقاضا برای رفوگری کاهش یافته است. کسی هم راه آنها را دنبال نکرده است؛ پنج فرزندشان مسیرهای متفاوتی برگزیده‌اند..
