محمد صابری
منتقد

 
معروف است که مخاطبان کودک و نوجوان نسبت به مخاطبان بزرگسال، سخت‌گیرتر هستند و در قالب فیلم یا سریال، سخت‌تر می‌توان آنها را مجاب به همراهی کرد. وقتی پای انیمیشن در میان باشد، شاید بخشی از این مسیر ارتباطی به‌واسطه جهان خاص انیمیشن و رنگ و لعاب تصویر، هموارتر شود اما همچنان آنچه باعث ارتباط عمیق مخاطبان این گروه سنی با یک اثر می‌شود، قصه است و شخصیت؛ انیمیشن سینمایی «رؤیاشهر» تازه‌ترین محصول صنعت انیمیشن‌سازی ایران است که در سال‌های طلایی خود به سر می‌برد. انیمیشنی که بعد از «بنیامین»، دومین تجربه بلند تهیه‌کننده و کارگردان جوان این اثر محسوب می‌شود و این روزها فرصت اکران عمومی به دست آورده است. فارغ از نکات فنی مرتبط با پیشرفت کیفی این تجربه نسبت به تجربه قبل، یکی از ویژگی‌های جذاب «رؤیاشهر» خلق کاراکترهایی است که هر یک به‌واسطه ویژگی‌ای خاص در حافظه مخاطب کودک و نوجوان ماندگار می‌شود. آرات قهرمان اصلی داستان این فیلم است که آرزو دارد روزی قهرمان شهر خود شود و به‌پشتوانه افسانه‌هایی که از بزرگ‌ترهای خود شنیده و به آنها باور پیدا کرده، تصور می‌کند برای قهرمان شدن، باید روی سرش شاخ داشته باشد! او برای کشف واقعیت‌ها، سفری را آغاز می‌کند و همسفر او در این مسیر شخصیت بامزه‌ای به نام پاشا ست. پسری که به‌ظاهر علاقه زیادی به لاف زدن دارد اما در بزنگاه‌ها، برای رفاقتش سنگ تمام می‌گذارد. کاراکتری که شخصیت پاشا در کنار آن تکمیل می‌شود و هم موجودی فانتزی و ساکت به نام «نچ‌نچ» است. این پرسوناژ که سهم ویژه‌ای در صحنه‌های بامزه و کلیدی فیلم دارد، از آن کاراکترهای انیمیشنی فراموش‌نشدنی است. ترکیب این شخصیت‌ها در کنار یکدیگر، «رؤیاشهر» را به انیمیشنی خوش رنگ و لعاب و در عین حال به یاد ماندنی برای بچه‌ها تبدیل کرده است.