در حافظه موقت ذخیره شد...
محمدرضا عارف: برای حل مسائل کشور به مذاکره دل نبسته‌ایم
محمدرضا عارف در گفتوگو با تارنمای دفتر حفظ و نشر آثار مقام معظم رهبری، با بیان اینکه دولت چهاردهم از روز اول شروع به کار خود، در چهارچوب سیاست‌های کلی و برنامه هفتم مسیر خودش را تنظیم کرده و رویکردش در قبال مسائل کشور و رابطه آن با مذاکرات هسته‌ای همان رویکردی است که حضرت آقا بارها و بارها در گذشته نیز تذکر داده‌اند، گفت: «رویکرد ما ربط ندادن مسائل بی‌ربط و اتخاذ حالت اعتقاد به تعامل با همه کشورها، به‌استثنای رژیم صهیونیستی، در شرایط مناسب است. اینکه در شرایطی که ما دست برتر داریم و از موضع تعامل و مفهوم واقعی مذاکره بتوانیم مذاکره کنیم، مذاکره می‌کنیم. و نظام ما، فرهنگ حاکم بر نظام ما همین است؛ اهل مذاکره و گفتوگو هستیم، اما در شرایط مناسب و متعادل.»
معاون اول رئیس جمهوری با بیان اینکه نگاه‌مان بیش از آنکه بخواهد به خارج باشد باید معطوف داخل کشور و ظرفیت‌های برجسته‌مان باشد، افزود: «در دولت چهاردهم، ما این نگاه را داریم که در محوریت کارها مردم حضور دارند. تأمین منابع هم بر عهده مردم است؛ الان شما به عنوان نمونه «نهضت ساخت مدرسه» را نگاه کنید؛ جزو راهبرد دولت است و مجری طرح، خود آقای دکتر پزشکیان هستند، کار مال مردم است، مردم انجام می‌دهند و ما کمک و تسهیل‌گری می‌کنیم.»
عارف درباره مذاکرات اخیر نیز با بیان اینکه خوشبختانه روند مذاکره غیرمستقیمی که با آمریکا داریم، دارد جلو می‌رود و امیدوار هستیم در نهایت، آنچه که نفع نظام مقدس جمهوری اسلامی و خیر و صلاح کشور و مردم است، در این مذاکرات حاصل شود، افزود: «موضع ما این است که باید از افراط و تفریط پرهیز کرد. پیش‌داوری نباید بکنیم. نمی‌گوییم اظهار نظر نشود، اما باید اظهار نظری باشد که کمک‌کننده به مذاکرات باشد. حالا چه خوش‌بینی مفرط، چه بدبینی مفرط، هر دو بد است.
وی در عین حال تأکید کرد: «مذاکره‌کنندگان که به نمایندگی از نظام -نه دولت- در حال مذاکره هستند، باید حمایت شوند. اگر نقطه‌نظراتی هم هست باید با سازوکارها و روش‌های مختلف در اختیار ایشان قرار بدهند. اینکه بعضی مسائل رسانه‌ای شود و تلقی بشود که ما خیلی اشتیاق داریم مذاکرات به نتیجه برسد و فردا همه مسائل حل شود، این‌گونه نیست.»
عارف درباره توقعی که از نتیجه مذاکرات باید وجود داشته باشد، تصریح کرد: «نباید یک خوش‌بینی مفرطی را در جامعه ایجاد کنیم که بعد، به هر نتیجه‌ای برسیم، باعث بدبینی مردم شود. مشکل ما این است که توقعات مردم را خیلی بالا می‌بریم، بعد اگر یک اقدام خوبی هم انجام دهیم، آن اقدام خوب نسبت به آن توقعات فاصله زیادی دارد. پس الان نباید توقعات را بالا برد. نباید هم بدبین باشیم. نظام به این نتیجه رسیده است. بنابراین، بدبینی و بعضی مسائلی هم که مطرح می‌شود، به‌نظر من به صلاح مذاکره و مذاکره‌کنندگان نیست. باید مذاکره‌کنندگان پشتیبانی محکم داشته باشند، و نخبگان هم اگر نظری دارند، با شیوه‌های رایج و بالاخره ارتباطاتی که دارند، بتوانند نقطه‌نظراتشان را به مذاکره‌کنندگان و دولت منعکس کنند.»
