وقتی از کارکردهای خانواده صحبت میکنیم، مواردی مانند حمایتهای عاطفی، شفافیت، جامعهپذیری و حمایت اقتصادی به ذهن میآید. در سینما کژکارکردی خانواده با مجموعهای از تمامی مسائلی که ناکارآمد است مانند بروز انواع خشونت فیزیکی و قتل و پنهانکاری و دروغ به تعریف کشیده میشود. ما در سینمای ایران فرزندانی میبینیم که تمایل به ماندن در خانواده و جامعهپذیری از این طریق را ندارند و ترجیح میدهند از این خانهها فرار کنند. بیشتر فیلمهایی که در ارتباط با خانواده دیده شدهاند و خانواده کژکارکرد را به تصویر کشیدهاند، این کژکارکردی را به نهاد سنت مرتبط دانستهاند. برخی فیلمها روایتگر خانوادههای مدرنی هستند که از تفکر سنتی رنج میبرند؛ والدین متعصب و کنترلگر دارند. نوک تیز پیکان در سینمای ایران به سمت خانواده سنتی گرفته شده است.
از صحبتهای بهارک محمودی، جامعهشناس در موزه سینما
