ادامه از صفحه اول

ابتکارات مشترک تهران و مسکو مانند استفاده از ارزهای ملی و ایجاد کریدورهای حمل‌و‌نقلی جدید می‌تواند از نفوذ دلار امریکا بکاهد و موقعیت هر دو کشور را در اقتصاد جهانی تقویت کند. در این راستا یکی از محورهای اصلی این مشارکت، توسعه کریدور حمل‌ونقل بین‌المللی شمال - جنوب از جمله پروژه راه‌آهن رشت - آستارا است. انتظار می‌رود این طرح زیرساختی نه تنها ارتباطات تجاری و ترانزیتی میان ایران و روسیه بلکه با دیگر شرکای منطقه‌ای مانند هند را تسهیل و تقویت کند. با اینکه هر دو کشور به عنوان بخشی از این مشارکت، در حال بررسی سازوکارهای پرداخت غیر سوئیفت برای تجارت دوجانبه هستند.
در چنین فضایی معاهده راهبردی مشترک، بر روابط آینده روسیه و ایران تأثیر خواهد گذاشت و به بستری برای طراحی و دنبال کردن پروژه‌های مشترکی تبدیل خواهد شد که رشد اقتصادی، تنوع تجارت و توسعه زیرساخت‌ها را تحریک می‌کند. یک عنصر کلیدی کریدور بین‌المللی شمال-جنوب است که فرصت‌ لجستیکی جدیدی ایجاد می‌کند و اتصال ایران به اوراسیا را تقویت می‌کند. در نگاهی دیگر این سند چشم اندازهای همکاری دو کشور را در حوزه‌های نظامی- فنی باز خواهد کرد. تمرین‌های نظامی مشترک، تبادل تجربه یا انتقال فناوری‌های فنی و دفاعی به هر دو کشور کمک می‌کند تا در یک سازگاری مناسب با چالش‌های امنیتی جدید مواجه شوند.
علاوه بر اینها، ایران و روسیه از ظرفیت توسعه یک مشارکت استراتژیک هم برخوردارند. در این راستا منافع دو کشور در تضمین ثبات در خاورمیانه، مبارزه با تروریسم بین‌المللی و توسعه پایدار منطقه اوراسیا همگرا می‌شود. غلبه بر تحریم‌ها و فشارهای بین‌المللی با هماهنگی نزدیک اقدامات و استفاده مؤثر از منابع در اختیار تهران و مسکو امکان‌پذیر است.
در همین راستا نشست سران روسیه و ایران گام مهمی برای ایجاد قالب جدیدی از تعامل مبتنی بر احترام متقابل و مسئولیت مشترک در قبال چالش‌های جهانی خواهد بود. این امر تمایل دو کشور برای تعمیق همکاری‌ها و مقابله مشترک با چالش‌های خارجی را متبلور می‌کند و افق‌های جدیدی را برای روابط دوجانبه باز می‌کند.
روابط ایران و روسیه جنبه مهمی از روابط بین‌الملل معاصر را نشان می‌دهد که در آن تعامل عوامل و زمینه‌های متکثری، از روابط تاریخی، منافع استراتژیک تا چالش‌های ژئوپلیتیکی در حال انجام است. در همان حالی که دو کشور در شراکت خود پیش می‌روند، نتایج همکاری پیامدهای عمیقی برای ثبات منطقه‌ای و روابط قدرت‌های جهانی خواهد داشت.