محمدرضا باهنر
فعال سیاسی اصولگرا

جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک نظام سیاسی مبتنی بر مردم‌سالاری دینی از ابتدای پیروزی انقلاب شاهد تکثر دیدگاه‌های سیاسی بوده است. جابه‌جا شدن دولت‌ها و مجالس مختلف در طول بیش از 40 سال گذشته با گرایش‌های سیاسی متفاوت، مؤید این ادعاست. با این حال عبور از برخی مشکلات و اتخاذ برخی تصمیم‌های ملی و کلان اقتضا دارد که اجماع نظری از گروه‌های سیاسی و شخصیت‌های برجسته ملی وجود داشته باشد. در حقیقت لازمه گام برداشتن در مسیر توسعه ایجاد همین اجماع نظر است تا تصمیم‌های مهم و کلان، هم از پشتوانه ملی برخوردار باشد و هم نزد افکار عمومی مقبول واقع افتد. به نظر می‌رسد شرایط فعلی کشور می‌طلبد که ائتلاف یا اجماعی در میان گروه‌های سیاسی دلسوز نظام و مردم شکل گیرد تا همگرایی و همکاری ملی جای خود را به نزاع‌ها و بگو مگوهای سیاسی جناحی بدهد. این البته به معنای یکدست شدن همه مجموعه‌های سیاسی نیست بلکه در عین رسیمت دادن به اختلاف سلایق، در موارد کلان، تمرکز روی اشتراکات گذاشته شود. شاید لازمه این مهم این باشد که گروه‌های سیاسی به نفع منافع ملی، از برخی دغدغه‌های خرد و جزئی خود بگذرند تا خیر عمومی حاصل آید. در چنین شرایطی تیغ برخی جریان‌های تندرو که حیات خود را در ادامه نزاع‌های جناحی می‌بینند و منافع ملی را با شاغول منافع جناحی و گروهی خود می‌سنجند، کند خواهد شد. ائتلاف یا اجماع نظر گروه‌های سیاسی برای عبور از مشکلات و حرکت در مسیر توسعه ایران، یک ضرورت ملی است.