رضوانه رضایی پور
روزنامه نگار

دیدگاه صاحبنظران درباره کارنامه 100 روزه دولت چهاردهم جالب است. آنان هم به نکات مثبت اشاره می‌کنند و هم نقاط ضعف. منظور آنان از نقاط ضعف، کارهایی است که باید در دولت پزشکیان روی می داد، اما روی نداد. جالب بودن اظهارنظر صاحبنظران در این است که آنان به دلایل و چرایی وجود نقاط ضعف اشراف دارند. اما صاحبنظران در یک نکته مهم اشتراک نظر دارند. آن نکته از نظر آنان این است که دولت مسعود پزشکیان می‌داند که در چه موقعیت یا جایگاهی قرار دارد و مهم تر از آن، دولت پزشکیان تصویر دقیقی از مسیری که باید طی کند دارد. این نکته اشتراک، از این رو مهم است که تصویری از دیدگاه دولت در کلیت آن به دست می دهد. این تصویر که دولت پزشکیان می داند در چه شرایطی دارد فعالیت می کند، ظرفیت ها، منابع و زمینه‌های آن برای کنش اجرایی و سیاسی چیست و در نهایت قرار است کاروان دولت چهاردهم طی چهار سال به چه مقصدی برسد. این مقصد، جایی است که ایران و ایرانیان هم خواهند رسید. واقعیت این است که در هر تحلیلی از رویکرد و عملکرد دولت چهاردهم، باید شرایط تاریخی ویژه آن را هم در نظر داشت. دولت پزشکیان نه دولت هاشمی رفسنجانی است که یک اجماع کلی برای بازسازی در آن وجود داشته باشد، نه دولت نهم با درآمدهای سرشار نفتی و نه دولت روحانی با زمینه مذاکرات و رفع تحریم. دولت پزشکیان، یک دولت با وضعیت ویژه است، وضعیتی که در آن همه مسائل داخلی و خارجی، اعم از کسری بودجه شدید و ناترازی حوزه انرژی تا سیاست خارجی پرتلاطم و مساله های حل نشده، همزمان و باهم فرارسیده‌اند. اما در همین شرایط همزمان فرارسیدن مشکلات، باز هم دولت پزشکیان دست بسته نبود. تلاش برای حل عادلانه برخی گره های سیاسی و اجتماعی مانند مساله گزینش ها، کنکور سراسری و دکترا، مساله گشت ارشاد، پرداخت مطالبات اقشار کم صدا در سیاست مانند پرستاران و معلمان و در‌نهایت توجه به حقوق کارگران به ویژه در حوزه معادن از اقدامات مهم و تاثیرگذار دولت بوده است. البته به این فهرست، باید صداقت شخص پزشکیان در بیان صریح مشکلات، آن هم بدون پرده ‌پوشی را اضافه‌کرد. این که رئیس‌جمهور به طور صریح از مشکلات و ناتوانایی‌های دولت می گوید، نشان دهنده اعتماد و باور او به مردم است. آرامش جامعه، آن‌هم پس از بیان هر مشکل از سوی رئیس جمهور، مثلا مشکل تامین انرژی در زمستان یا توقف واردات گاز از ترکمنستان، موید این ادعا است. در مجموع، می توان 100 روز دولت پزشکیان را دوره گام‌های کوچک، اما محکم دانست،دوره گام های کوچک به سمت اصلاح، با لحاظ کردن منافع همه مردم، که چشم‌انداز گسترده تر آن، احیای اعتماد میان دولت و جامعه خواهد بود.