گفت‌وگو ی «ایران» با ناهید مسلمی برنده جوکر بانوان

خوشحالم از لبخندی که بر لب آن بیمار سرطانی نشاندم

سپیده شریعت‌رضوی
خبرنگار

با اینکه پدرش دوست داشت او یک پزشک شود، مسیرش را در راه هنر و بازیگری ادامه داد. او که از پرورش‌یافتگان تئاتر است، برای نخستین‌بار سال ۱۳۵۷ در نمایش دیکته و زاویه نوشته‌ غلامحسین ساعدی به کارگردانی بهرام دهقان بازیگری را تجربه کرد. سال ۱۳۶۸ با فیلم کوتاه «آخرین نگاه» جلوی دوربین رفت و سال ۱۳۷۱ برای اولین‌بار با فیلم «هنرپیشه» وارد سینما شد. او همچنین در سال ۱۳۷۰ با سریال «فروغ بی‌پایان» وارد عرصه تلویزیون شد. همه آنچه که در ابتدا گفته شد، بخشی از رزومه درباره ناهید مسلمی بازیگر پیشکسوت عرصه تئاتر، تلویزیون و سینماست که شاید بتوان گفت بیشتر شهرتش از سال ۱۳۹۴ با ایفای نقش «بتول» در سریال «شهرزاد» شروع شد. مسلمی در مجموعه‌های نمایش خانگی از جمله «می‌خواهم زنده بمانم»، «سیاوش» و «یاغی» هم حضور داشته اما این روزها با شرکت در مسابقه «جوکر» خبرساز شده است. او با حرکات بامزه و چهره‌ جدی خود موجب خنده سایر شرکت‌کنندگان مسابقه شد؛ لحظاتی مانند «یویو» گفتن، رپ خواندن و عزاداری نمایشی در ختم ژاله صامتی، از جمله ماندگارترین سکانس‌های حضور او در مسابقه بوده است. به بهانه برنده شدن ناهید مسلمی در فصل دوم این مسابقه که با حضور بانوان هنرپیشه ضبط شد با او گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
 
جوکر۲؛ طبقه ۲۱ که در فصل دوم میزبان بانوان هنرمند بود توانست توهم‌ها و محدودیت‌هایی را که ریشه در عرف جامعه نداشت، از بین ببرد. آیا این امر با ساخت یک فصل محقق شده است یا باید بدان ادامه داد؟ اساساً به نظر خودتان تا چه میزان این موفقیت حاصل شد؟
جوکر۲؛ طبقه ۲۱ نه یک کار فردی که امری گروهی بود و اگر کمک دوستان نبود موفقیت حاصل شده غیرممکن بود. یکی از ویژگی‌های خوب فصل دوم این برنامه این بود که بانوان هنرمند برخورد گرم و صمیمی با هم داشتند، خودشان بودند و به هیچ وجه ادا درنیاوردند و فیلم بازی نکردند. همین امر باعث شده است این اثر به دل مردم بنشیند و بسیار از آن لذت ببرند.

مخاطب ایرانی شهره است به دیر خندیدن، حالا اگر خرق‌عادتی هم اتفاق افتاده باشد که دیگر کار سخت‌تر می‌شود. جوکر۲؛ طبقه ۲۱ در این چند فصل چقدر موفق به تحقق این امر شده است؟
تا آنجا که من از خانواده‌ها شنیدم «جوکر۲؛ طبقه ۲۱» باعث شده است تا خانواده‌ها کنار هم قرار بگیرند، با هم بخندند و لحظه‌های خوشی را کنار هم سپری کنند. یک نفر به من گفت ما یک بیمار سرطانی داریم که این برنامه باعث شده است بعد از سال‌ها بخندد و شاد باشد. اغلب مخاطبان به من گفته‌اند که شما چقدر ثواب کردی که مردم را خنداندی. خدا را شکر می‌کنم برای اینکه باعث شدم مردم شاد شوند. ناگفته نماند که خندیدن یکی از نیازهای اساسی ما انسان‌هاست و فصل دوم «جوکر۲؛ طبقه ۲۱» با حضور بانوان توانسته است این نیاز را به نحواحسن برآورده و مردم را شاد کند و توانستیم رکورد دیده شدن را بزنیم.

برای خلق موقعیت‌های کمدی در جوکر با چه چالش‌هایی مواجه بودید؟
ما بعد از این همه سال کار کردن می‌دانیم با چه محدودیت‌هایی مواجه هستیم و طبیعتاً آنچه را که نباید انجام ندادیم و سعی کردیم بر اساس آنچه تلویزیون و نمایش خانگی می‌تواند به نمایش بگذارد، اجراهایی داشته باشیم. مسلماً جوکر۲؛ طبقه ۲۱ بانوان باید ادامه پیدا کند و هرچه جلوتر می‌رود، موفق‌تر و بهتر خواهد شد.

چقدر زمان صرف آموزش کسانی که تاکنون تجربه این بازی را نداشته‌اند، می‌شود؟ اینکه هر کدام از بازیگران و شرکت‌کنندگان برای خنداندن دیگران از چه شیوه و راهکاری استفاده کنند از قبل هماهنگ شده است یا در لحظه و فی البداهه اتفاق می‌افتد؟
برای جوکر۲؛ طبقه ۲۱ آموزشی داده نشد و من فکر می‌کنم اگر فصلی که بانوان حضور داشتند، به اصطلاح بامزه شده است و مردم با آن ارتباط برقرار کردند به این دلیل است که اساساً مهندسی شده نیست و در لحظه اتفاق افتاده است، یعنی بیشتر صحبت‌ها و خاطره‌ها بداهه گفته شده و به همین دلیل بیشتر قابل باور است چون در لحظه اتفاق افتاده است.

چقدر با تیم نویسندگان برنامه برای تعریف خاطره و جوکر تایم و... تعامل داشتید و با آنها پیش می‌رفتید؟
نویسندگان محترم طرح‌هایی را به ما ارائه داده بودند، گاه ما با خلاقیت و بداهه‌پردازی داستان‌ها را کامل می‌کردیم، اتفاقات را رقم می‌زدیم و داستان‌ها را روایت می‌کردیم و گاه هم نویسندگان آن را کامل می‌کردند. در حقیقت هیچ مشکلی درباره این موضوع وجود نداشت.

به نظر می‌رسد کمدین‌ها و بازیگران آثار طنز، به دلیل تجربیات‌شان در شرایط تولید فیلم و سریال‌های کمدی و طنز و اهمیت کنترل خنده، در برنامه جوکر هم توانایی بیشتری در خنداندن دیگران و کنترل خندیدن خودشان داشته باشند، نظر شما درباره این موضوع چیست؟
من این را قبول ندارم. گاهی یک فرد جوان‌تر طناز و بانمک است و می‌تواند بخنداند که ربطی به پیشکسوت بودن و حضور در کارهای کمدی ندارد اما قطعاً تجربه حضور در کار کمدی کمک‌کننده است. اگر من در لحظاتی نخندیدم به دلیل تجربه‌ چهل ساله‌ام روی صحنه تئاتر است. آنجا باید سعی کنیم تماشاچی را نبینیم چون هزار کار انجام می‌دهد و نباید این مسأله حسمان را تغییر دهد. در این مسابقه فرد دیگری هم ممکن است تئاتر کار نکرده باشد اما تمرکز داشته و خوب می‌خنداند.
یکی از اتفاقات قابل توجه این برنامه بهره بردن از بازیگرانی است که شاید این روزها کمتر در این عرصه حضور دارند. اساساً چقدر این برنامه می‌تواند منجر به ظهور و بروز استعدادهای طنز کمتر مورد توجه قرار گرفته، شود و به هنرمندان از یاد رفته فرصت درخشیدن بدهد؟
جوکر۲؛ طبقه ۲۱ به بازیگرانی که کمتر دیده شده یا اساساً در کار کمدی دیده نشده‌اند، کمک می‌کند؛ بویژه کسانی که بیشتر در صحنه تئاتر  یا در رادیو حضور داشتند، حالا در این موقعیت توسط مسابقه «جوکر ۲؛ طبقه ۲۱» بیشتر شناخته می‌شوند و مردم با وجه طناز بودن آنها بیشتر آشنا می‌شوند.

از تجربه حضور خود در جوکر۲؛ طبقه ۲۱ برایمان بگویید و اینکه این برنامه چه جذابیت‌هایی برایتان داشت؟
برای خود من حضور در این برنامه تجربه‌ای بسیار لذتبخش و در عین حال سخت و جدید بود. من تا به حال در هیچ مسابقه‌ای شرکت نکرده بودم و اولین‌بار بود که در چنین شرایطی قرار می‌گرفتم. می‌توانم بگویم این مسابقه منحصر به فرد یکی از پراسترس‌ترین و سخت‌ترین کارهایم در این 40 تا 45 سال فعالیت هنری بوده است. ذکر این نکته خالی از لطف نیست که نخندیدن بسیار سخت بود و به همه ما فشار آورد. بیشترین جذابیت کار برایم این بود که با بعد جدیدی از خودم آشنا شدم. من تجربه بازی در فیلم و موقعیت کمدی را دارم اما فکر نمی‌کردم بتوانم نخندم و حتی بخندانم و برای خودم بسیار جالب بود. بعد از پخش این مسابقه بسیار زیاد از مردم انرژی مثبت گرفتم و دعای خیر شنیدم. امیدوارم این‌گونه برنامه‌ها بیشتر ساخته شود چون مردم واقعاً نیاز به خندیدن و شاد بودن دارند.

اگر در پایان سخنی دارید، بفرمایید.
جا دارد از بازیگرانی که در این مسابقه کنارشان بودم و لحظات خوشی را کنار یکدیگر سپری کردیم، یاد کنم. صمیمیت و اتحاد خوبی بین ما برقرار بود و باید بگویم که هرکدام از آنها به تنهایی بازیگران بسیار موفق و دوست‌داشتنی هستند. همچنین خوشحالم که جایزه‌ام از این مسابقه صرف یک کار خیر می‌شود. لازم می‌دانم از احسان علیخانی بابت کارگردانی و اجرای این برنامه که باعث شادی مردم می‌شود، بسیار تشکر کنم. اول از همه کار خیر را ایشان می‌کند که این برنامه را ساخته است تا مردم بخندند و شاد باشند و ما در مرحله بعدی هستیم.