در حافظه موقت ذخیره شد...
کتابی تازه برای دوستداران دف‌نوازی
این کتاب شامل قطعه‌های بلند برای ساز دف و سازهای کوبه‌ای است که به گفته مؤلف، اولین کتابی است که قطعات آن دارای فرم و ساختار هستند که برای ساز دف نوشته شده است. ضمن اینکه براساس گفته‌های مؤلف، نکته‌ای که این کتاب را از سایر کتاب‌های موجود و نوشته شده متمایز می‌کند قطعه‌هایی است که دارای موسیقی پس‌زمینه هستند.
این در حالی است که حالت‌های مرسوم برای همنوازی سازهای کوبه‌ای به این شکل بوده که با همراهی آهنگ‌های از پیش ساخته شده همنوازی شکل می‌گرفته ولی این بار ابتدا قطعات ساز دف نوشته و فرم و ساختار خود را دارند و پس از آن آهنگساز روی این قطعات ریتم، ملودی ساخته است. بر همین اساس و طبق گفته مؤلف اثر، دستِ ساز دف در نواختن بسته نیست و کمک چشمگیری به خلاقیت و بینش بیشتر نوازنده ساز دف می‌کند.
آرین رضایی در توضیحاتی درباره این اثر گفته: «همیشه فکر می‌کردم که جای قطعات دارای فُرم در فهرست رامش سازهای کوبه‌ای خالی است. تا بود، از دف به عنوان ساز همراه استفاده می‌شد و بداهه‌ای هم اگر می‌نواختند بر همان مبنا بود، الگوهای تکراری آشنا! شانزده سال پیش پشت درامز نشستم فقط برای اینکه ریتم را در ساحت جهانی‌اش بیشتر و بهتر بشناسم. آن‌گاه از ره این تحقیق، به زبان خود رسیدم. به این نتیجه که ریتم هم مانند سخن گفتن می‌تواند بیان داشته باشد. وقتی بحث ملودی باشد این انتقال حس قابل لمس است اما پای ریتم که به میان می‌آید قضیه تا حدودی بغرنج می‌شود.
در این کتاب کوشیده‌ام پاره‌ای از تجربیات خود را با شما به اشتراک بگذارم. این قطعات آن صدای تکراری و آشنای دف نیستند. من با چشیدن ریتم‌های غربی و شرقی و زیستن ریتم‌ها و نواهای ایرانی به ترکیب خاص خود رسیده‌ام. نهالی که اگرچه بار و بری نو داده، اما همچنان ریشه در آن خاک اصیل دارد. جمله‌های شخصی من، اما به همان زبان کهن. یک مونولوگ، با زبان ریتم و صدای دف. امیدوارم با نواختن و تکرار این جملات، دریچه تازه‌ای از ریتم به ذهن نوازندگان بگشایم؛ دریچه‌ای نو برای نگاهی نو و پرورش خلاقیت و لاجرم بداهه.»
آرین رضایی از جمله هنرمندان جوان عرصه موسیقی است که از شش سالگی با نواختن سنتور وارد عرصه موسیقی شده و از ۱۰ سالگی با هنرمندانی چون ونداد مساح‌زاده، مسعود حبیبی و بیژن کامکار اصول دف‌نوازی را فراگرفته است. این هنرمند از سال ۱۳۸۴ به تدریس ساز دف پرداخت و از سال ۱۳۸۶، ساز درامز را فراگرفت.
از همکاری‌های وی می‌توان به نوازندگی دف در ارکستر کوبان به سرپرستی ونداد مساح‌زاده، ارکستر تخت جمشید، گروه دف و نی بیژن کامکار، ارکستر «مان جین»، حضور در تور کنسرت‌های «چرا رفتی»، «نسیم وصل» و «ستاره‌ها»ی همایون شجریان اشاره کرد. این در حالی است که همراهی با چندین پروژه، مجموعه، گروه و هنرمند مطرح موسیقی از جمله آلبوم «مشتاق گل» به آهنگسازی بیژن کامکار، شرکت در فستیوال «ناگور» هند با همراهی محمد معتمدی و سینا جهان‌آبادی، کنسرت نمایش «پیروز و پریزاد» به آهنگسازی علی قمصری و کنسرت نمایش «سی‌صد» به آهنگسازی سهراب پورناظری از دیگر فعالیت‌های هنری او در عرصه موسیقی محسوب می‌شود.
