در حافظه موقت ذخیره شد...
تأملی بر تاریخچه زندگی هنری علینقی وزیری پدر موسیقی نوین ایران
نقطه عطفی در تاریخ موسیقی ما
در معرفی این اثر به قلم ناشر آمده است:«علینقی وزیری یکی از نقاط عطف نادری است که تاریخ‌نگاران موسیقی او را با عبارات «قبل» و «بعد» توصیف می‌کنند. در فرهنگ موسیقی و موسیقیدانان گرووْ، از علینقی وزیری به عنوان مهم‌ترین مؤلف موسیقی ایرانی در اوایل قرن بیستم نام برده شده است. مدرن‌سازی موسیقی ایرانی و آموزش موسیقی، «بخش چشمگیری از پیشرفت خود را مدیون کوشش وزیری است.»
کتاب حاضر، ترجمه فارسی رساله دکترای مجتبی خوش‌ضمیر در رشته آموزش موسیقی از دانشگاه ایلینوی است که در سال 1357 درباره استاد علینقی وزیری و تأثیر او بر موسیقی و آموزش موسیقی در ایران نگاشته شده است.
این پژوهش می‌کوشد با «بررسی وضعیت آموزش و آموزش موسیقی در ایران از سال 1186 تا 1302 (تا پیش از تأسیس مدرسه موسیقی وزیری)»، «زندگی و کار علینقی وزیری به عنوان یک نظامی و هنرجوی موسیقی و در ادامه تحت عنوان موسیقیدان، معلم موسیقی و مدیر»، «نگرش وزیری نسبت به موسیقی و آموزش موسیقی»، «تأثیر وزیری بر موسیقی و آموزش موسیقی در ایران به عنوان مدیر، معلم، آهنگساز، نظریه‌پرداز، نوازنده، توسعه‌دهنده سازهای ایرانی و تکنیک‌های نوازندگی، نویسنده و مترجم» و سرانجام «تأثیر او در نظر و عمل موسیقی و آموزش موسیقی در ایران از سال 1302 تا 1329»، دیدگاه جامع‌الاطرافی از شخصیت و خدمات موسیقایی او به دست دهد.
مؤلف در انجام این پژوهش، علاوه بر مطالعه کتابخانه‌ای و گردآوری اسناد، به پژوهش میدانی و مصاحبه با شخص علینقی وزیری، خویشاوندان، شاگردان و همکاران او نشسته و مطالب دست‌اول و بدیعی را درباره وی گرد آورده و تجزیه و تحلیل کرده است.
مجتبی خوش‌ضمیر، مؤلف این اثر، اصول ابتدایی موسیقی را از پدرش آموخت و سپس از محضر استادانی چون رحمت‌الله بدیعی، على تجویدی، داریوش صفوت، سلیمان امیر‌قاسمی، علی‌اصغر بهاری و نورعلی برومند جهت تحصیل موسیقی اصیل ایرانی بهره برد. دیگر استادان او یوسف یوسف‌زاده در تئوری موسیقی، هوشنگ استوار در هارمونی، مهدی بَرکِشلی در آکوستیک و موسیقی باستانی، هرمز فرهت در کنترپوان، توماس کریستین داوید در موسیقی غربی و ارکستراسیون، امانوئل ملیک اصلانیان در موسیقی قرن نوزدهم، محمدتقی مسعودیه در پراکتیکال هارمونی و علیرضا مشایخی در موسیقی مدرن بودند. او در سال ۱۹۷۲ بعد از دریافت لیسانس موسیقی عازم امریکا شد و در دانشگاه ایلینوی زیر نظر پروفسور برونو نتل به تحصیل اتنوموزیکولوژی پرداخت، در سال ۱۹۷۵ بعد از دریافت فوق‌لیسانس، دوره دکترای آموزش موسیقی را آغاز کرد و در سال ۱۹۷۹ موفق به دریافت آن شد.
