سیدعلی بلند نظر
روزنامه‌نگار

اریک تن هاخ روزهای سختی را پشت سرمی‌گذارد و هر کاری می‌کند تا ثابت شود لیاقت آینده‌ای بلندمدت در اولدترافورد را دارد. در یک هفته اخیر، او در لیگ اروپا با پورتو و در لیگ برتر با استون‌ویلا روبه‌رو شده که می‌توانست برای تصمیم‌گیری مقامات باشگاه تعیین کننده باشد. یونایتد شاید هیچ‌کدام را نبرد و در بازی پنجشنبه برابر پورتو، برد 2 بر صفر را با تساوی 3 بر 3 عوض کرد اما تساوی بدون گل در ویلاپارک، یعنی شیاطین سرخ در این دو بازی مهم بازنده هم نبودند.
 ضعف دفاعی
تن هاخ تصمیم گرفت به جانی اوانز 36ساله و هری مگوایر 32ساله اعتماد کند و ماتیس دلیخت که با 45میلیون پوند از بایرن مونیخ خریده و لیساندرو مارتینس را کنار گذاشت. کلین‌شیت در ویلاپارک جای شادی دارد چون یونایتد با تمام ترکیب‌های دفاعی تن هاخ ضعیف بوده و اوانز و مگوایر بعد از 11ماه دوباره کنار هم قرار گرفتند. از تابستان دو سال قبل که تن‌هاخ آمده، هیچ تیمی در لیگ برتر به اندازه یونایتد(24 بازی) سه گل یا بیشتر در مسابقه‌ای نخورده و در 62بازی از ابتدای فصل قبل، یونایتد 31بار دو گل خورده که این هم یک رکورد است. دلیخت در نیمه دوم به جای مگوایر مصدوم به زمین آمد اما ناتوانی تن هاخ در سامان دادن دفاعی محکم، ضعف بزرگ استراتژی او به حساب می‌آید. اوانز در شرایط اضطراری فصل از قبل به تیم برگشت و همچنان بازیکن مهمی محسوب می‌شود و این نشان از ضعف دفاعی منچستریونایتد دارد. تن‌هاخ اگر می‌خواهد بماند باید فکری برای این قضیه کند.
 
در جست‌و‌جوی منچستر جذاب
اگر آمار دفاعی کاری کرده که یونایتد در رده چهاردهم لیگ برتر قرار بگیرد، وضعیت هجومی هم بهتر نیست. یونایتد در هفت بازی لیگ برتر فقط پنج گل زده، تنها ساوتهمپتون که از نامزدهای سقوط است با چهار گل رتبه بدتری دارد، کریستال پالاس هم به اندازه یونایتد گل زده. صدای «حمله، حمله» قسمت هواداران میهمان در ویلاپارک قابل توجه بود برای سر جیم راتکلیف و بقیه مقامات باشگاه که به دنبال فوتبال جذاب منچستری بودند و هستند. آخرین بار در فصل 1972-1973 یونایتد در هفت بازی اول خود چهار گل زد و آمار بدتری داشت. یاشوا زیرکزی در 10 بازی یک گل، آنتونی در 86 بازی 12 گل و راسموس هویلان در 48 بازی 17 گل زده‌اند. تن‌هاخ هم بدترین آمار گل در میان مربیان باشگاه بعد از الکس فرگوسن را دارد. تیم او به طور متوسط هر بازی 1/45 گل زده است.
 
بدترین ها
منچستریونایتد و تن هاخ می‌توانند از تساوی در ویلاپارک خوشحال باشند چون بایرن مونیخ از عهده این کار برنیامد اما این تساوی به بهتر شدن حال تیم و هواداران کمکی نمی‌کند. نبردن این بازی به معنای آن است که یونایتد بدترین عملکرد امتیازی خود بعد از هفت بازی در تاریخ لیگ برتر را دارد و این بدترین شروع تیم بعد از فصل 1989-1990 است که در «دسته اول» سیزدهم شدند و این بدترین عملکرد تیم الکس فرگوسن در لیگ بود. تماشای خریدهای سیصد و چندمیلیون پوندی تیم روی نیمکت نشان از اشتباهات استراتژی جذب باشگاه زیر نظر او داشت و اگرچه حداقل تا حدودی سازمان و جنگندگی که در باخت 3 بر صفر مقابل تاتنهام خبری از آن نبود و استحکام دفاعی نایاب در تساوی با پورتو به چشم می‌خورد، تعداد دو برد تا اینجای فصل قابل قبول نیست. این چیزی نبود که راتکلیف و شرکایش در تصمیم به حمایت از تن هاخ در تابستان به دنبالش بودند بعد از آنکه با پهن کردن تورشان برای یافتن جانشینی مناسب، دست خالی ماندند. یونایتد بعد از بازی ملی، در خانه با برنتفورد، در لیگ اروپا در زمین فنرباغچه ژوزه مورینیو، همچنین در استادیوم وستهام و در خانه مقابل لسترسیتی بازی دارد. اگر تن‌هاخ جان سالم به در برد، شاید نتایج مثبت در راه باشد.
فیفادی
تعطیلات بازی‌های ملی معمولاً زمان خوبی برای تغییرات مربی است اما تن هاخ امیدوار است این فکرها به ذهن مقامات تصمیم گیرنده باشگاه نرسد و احتمالش بیشتر بود اگر این دو بازی به خصوص در ویلاپارک را می‌باختند. اما دانستن اینکه چنین شروع ضعیفی مسأله اصلی نشست بعدی مقامات باشگاه است، هوش زیادی نمی‌خواهد. به هر حال این مقطع فرصت خوبی برای یونایتد است که گزینه‌هایش را بررسی کند. راتکلیف قبل از بازی گفته بود سرنوشت تن‌هاخ دست او نیست و مدیریت باشگاه درباره اینکه کدام انتخاب از جهات مختلف برای تیم بهتر است، تصمیم می‌گیرد.