با آن‌که شخصیت‌های عروسکی، نقش زیادی بر تربیت و آموزش کودکان و نوجوانان دهه‌های شصت وهفتاد ایفا کرده‌اند، اما برای حفظ آنها تلاشی نمی‌شود. هنوز نتوانسته‌ایم جایگاه معنوی و مادی عروسک‌ها را حفظ و از هویت این عروسک‌ها نگهداری کنیم. بگذارید به نمونه‌ای اشاره کنم؛ سال‌ها قبل، بعد از اتمام ساخت مجموعه تلویزیونی «خونه مادربزرگه»، ما همه عروسک‌های این مجموعه را به شبکه دو تحویل دادیم، اما حالا چیزی از آن عروسک‌ها باقی نمانده است. خاطرم هست حدود یک دهه قبل در موزه سینما متوجه شدم که روی گوش عروسک‌های من شماره تلفن نوشته‌اند! بعد از آن در همراهی با مرضیه برومند تلاش کردیم این عروسک‌ها را احیا کنیم، کاری که به نظرم باید منظم باشد و به یک مراقبت دائمی نیاز دارد. عروسک‌های «شهر موش‌ها» مثل معلم، کپل، گوش دراز، دم دراز و … همه طی این چند دهه از بین رفته‌اند. دغدغه من حفظ همه عروسک‌هایی است که طی دهه‌ها در تلویزیون و سینمای کشورمان معرفی و مشهور شده‌اند. خود من در «شهر موش‌ها ۱» روی ۲۵ عروسک کار کردم و حالا اگر عروسکی را ببینم که از آن محافظت نشده است حالم بد می‌شود.
بخشی از گفته‌های عادل بزدوده، کارگردان و عروسک‌ساز با مهر
