در حافظه موقت ذخیره شد...
گلایه هادی مرزبان از بی‌توجهی به داشته‌های ملی در تئاتر
تئاتر ما باید بوی نم کاهگل بدهد
این کارگردان تئاتر که بعد از ۲۷ سال این نمایشنامه را برای بار دوم روی صحنه برده، درباره دلایل اجرای دوباره این اثر نمایشی که نوشته زنده‌یاد اکبر رادی است، در مقطع فعلی به ایسنا گفته است: «در این ۲۷ سال تجربه زیستی همه ما تغییر کرده و مسائل اجتماعی کشورمان هم تغییرات زیادی داشته است. هم من و هم آقای رادی هنگام کار کردن همیشه تلاش می‌کردیم مطابق روز کار کنیم.
در این کار دو موضوع را رعایت کرده‌ایم؛ حال و هوای طنز و دیگری تاریخ قاجاریه و زندگی ناصرالدین شاه. هرچند این روزها خیلی مد شده که زندگی ناصرالدین شاه و عشق‌های او را دستمایه ساخت آثار هنری قرار می‌دهند، اما ناصرالدین شاه ما و قاجاریه ما با دیگر آثار متفاوت است. آقای رادی در زمینه به کارگیری زبان قجر در این نمایشنامه معتقد است که در این کار، زبان قجر را تمام کرده است.»
او با ابراز تأسف از اینکه بخشی از نسل جوان ما برخی از بزرگان فرهنگ و هنر کشور را نمی‌شناسند، در توضیحات تکمیلی افزوده: «درد من این است که بخشی از جوانان ما مرغ همسایه را غاز می‌بینند در حالی که امید دارم اول دور و بر خود را ببینند. در کشورمان بزرگان زیادی داریم که باید آنان را بشناسیم و در آثار هنری‌مان به آنان توجه کنیم.»
این کارگردان با ابراز گله از عملکرد برخی از استادان دانشگاه توضیح داده است: «بعضی از استادان جوان دانشگاه اسیر ایسم‌های فرنگی می‌شوند و بزرگان کشور خود را فراموش می‌کنند. متأسفانه بچه‌های جوان نمی‌دانند ما چقدر در این زمینه غنی هستیم.
هرچند تئاتر ما وارداتی و وام گرفته از غرب است ولی دلیل نمی‌شود که به داشته‌های ملی خود بی‌توجهی کنیم. همچنان که همیشه گفته‌ام تئاتر ما باید بوی نم کاهگل بدهد تا معلوم شود به کدام سرزمین تعلق دارد.»
