فائزه زمانی
روزنامه‌نگار

 محسن محمد سیفی ووشوکار ملی‌پوش، چند وقتی است در MMA مبارزه می‌کند، او با شکست حریف الجزایری به یک قدمی کمربند قهرمانی سازمان PFL رسیده است. او که به گفته خودش عاشق مبارزه است، فعلاً تمام دغدغه‌اش کسب کمربند قهرمانی است. سیفی با اینکه در MMA مبارزه می‌کند اما فعلاً قصد خداحافظی از تیم ملی ووشو را ندارد و از حالا طلای بازی‌های آسیایی ناگویا را نشانه گرفته است.
  با اینکه مبارزه سختی مقابل حریف الجزایری داشتی اما با پیروزی مقابل او یک قدم دیگر به کمربند قهرمانی نزدیک شدی.
حریفم خیلی قدرتمند بود و در مسابقه قبلی‌اش احمد حمیر قهرمان دسته 70 کیلوگرم سازمان BRAVE را   شکست داده بود. در این بازی هم آمده بود که ببرد و فینالیست شود اما خداراشکر با تمرینات و شرایط خوبی که داشتم، برنده این مبارزه شدم و به فینال صعود کردم.
 حس و حالت برای مبارزه فینال چگونه است و چقدر برای گرفتن کمربند قهرمانی مصمم هستی؟
بازی بعدی 9 آذر است که اگر در این مبارزه هم پیروز شوم، کمربند قهرمانی را می‌گیرم. تمریناتم را دوباره چند روز قبل شروع کردم. حریف فینالم که لبنانی است، به خوبی می‌شناسم. او هم مثل من سال‌های سال در ووشو فعالیت داشته و برنز قهرمانی جهان را هم در کارنامه دارد. با او رفیق هستم و به خوبی می‌شناسمش. تمام تلاشم را خواهم کرد تا 9 آذر بهترین خودم باشم و کمربند قهرمانی و 100 هزار دلار را تصاحب کنم.
 اگر باز هم به عقب برگردی کنار ووشو، در MMA هم مبارزه می‌کنی؟
من عاشق مبارزه هستم و لذتی که داخل قفس می‌برم با هیچ چیز برایم قابل مقایسه نیست. شاید هم این موضوع به خاطراین است که 25 سال در ووشو مبارزه کرده‌ام و یک جورهایی حس عاشقانه‌ای نسبت به آن دارم. بنابراین اگر به عقب برگردم باز هم همین مسیر را انتخاب می‌کنم. علاوه بر آن، هرکسی هم در زندگی، نیم نگاهی به مسائل مالی دارد که من هم از این قاعده مستثنی نیستم.
 در مسابقات قهرمانی آسیایی ووشو حضور نداشتی، برنامه‌ای برای بازگشت به تیم ملی داری؟
من همیشه در ووشو هستم و هیچ گاه از آن جدا نمی‌شوم، اما معمولاً در قهرمانی آسیا شرکت نمی‌کنم و آخرین بار12 سال پیش در این رقابت‌ها حاضر شدم. از طرفی تصمیم گرفتم در این مسابقه نباشم تا میدان برای جوان‌ترها باز شده و فرصت محک خود را داشته باشند.جام جهانی ووشو اواخر آبان ماه برگزار می‌شود و از طرفی هم فینال کمربند قهرمانی 9 آذر است. از آنجایی که این فینال خیلی برایم مهم و حساس است، باید جلسه‌ای با کادرفنی و مسئولان فدراسیون برگزار کرده و در این باره تصمیم بگیریم. من هرچه در زندگی دارم از ووشو است و حداقل تا پایان بازی‌های آسیایی 2026ناگویا در تیم ملی می‌مانم تا بتوانم ناکامی هانگژو و طلایی که نقره شد، را جبران کنم بلکه با این طلا به آرامش برسم.